W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku amerykańscy uczeni sformułowali, a następnie rozpropagowali teorię dotyczącą zachowania się cen instrumentów finansowych, w szczególności akcji, w reakcji na pojawiające się nowe informacje. Fundamentalnym założeniem była hipoteza, że na rynkach finansowych mamy do czynienia z efektywnością informacyjną, co oznacza, iż wszelkie napływające informacje, zarówno publiczne, jak i prywatne, znajdują natychmiast odzwierciedlenie w cenach walorów. Nowa teoria oznaczała, że ceny rynkowe akcji w doskonały sposób oddają wszelkie informacje o spółkach, w tym informacje dotyczące rzeczywistej (wewnętrznej) wartości przedsiębiorstw. Dopiero kilkanaście lat później do głosu doszli przeciwnicy teorii rynków efektywnych, którzy zaczęli przedstawiać coraz liczniejsze dowody wskazujące na występowanie różnego rodzaju anomalii w kształtowaniu się cen akcji. Anomalii tych nie można było pogodzić z teorią rynków efektywnych. Znaczna grupa przeciwników wywodziła się z innego nurtu finansów, tzw. finansów behawioralnych. Dyskusja pomiędzy zwolennikami a przeciwnikami teorii rynków efektywnych trwa do dziś. Szala zwycięstwa nie przechyliła się jednak ostatecznie na żadną ze stron. Głównym celem pracy jest weryfikacja dotychczasowych założeń teorii rynków efektywnych oraz odpowiedź na pytanie, czy kształtowanie się cen akcji spółek notowanych na warszawskiej giełdzie spełnia założenia teorii. źródło opisu: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie - Oficyna Wydawnicza, 2005 źródło okładki: merlin.pl