W książce «Zawód dziecko» autor poddaje analizie mechanizmy tak szczególnej relacji, jaką jest związek matki z niemowlęciem. Na konkretnych przykładach swoich pacjentów pokazuje zależności między (nie wyrażonymi explicite) wymaganiami rodziców a zachowaniem dziecka. W sposób, który może zaskoczyć i budzić u czytelnika silne emocje, autor przedstawia udokumentowany obserwacjami związek miedzy myślami rodziców oraz wysiłkami dziecka, aby wpasować się w przypisywaną mu rolę. Autor przedstawia również mechanizmy tworzenia się nieporozumień w relacji matka -niemowlę oraz sposoby pozwalające oczyścić napięcia istniejące w tejże relacji, tak by nie wpływała ona hamująco bądź zaburzająco na rozwój dziecka. Bertrand G. Cramer, zdając relacje z przebiegu konkretnych terapii i ich rezultatów, jawi mi się jako swego rodzaju «egzorcysta» życia psychicznego, który wypędza z relacji matka – niemowlę nieprzychylne rozwojowi, nieadekwatne do teraźniejszości emocje – pozostałości nierozwiązanych przeszłych konfliktów psychicznych rodzica. Ten amerykański psychoanalityk pokazuje na konkretnych przykładach, jak można zmienić «przeznaczenie» dziecka, ingerując z wyczuciem w jego relację z rodzicami. Wysiłek zmierzenia się rodziców z własnymi lękami i przesadnymi obronami psychicznymi wart jest celu: naprowadzenia swojej latorośli na drogę płynnego, swobodnego, radosnego rozwoju.