Kształtowanie się wiedzy o zachowaniach przestępczych, naprawie osób występnych, o wymierzaniu kar i skutecznych formach odbywania tor jest przedmiotem zainteresowania psychologów, pedagogów, socjologów, kryminologów, praktyków resocjalizacji, a także historyków wychowania. Aby zrozumieć istotę współczesnej resocjalizacji, warto prześledzić jej dzieje i odnieść jej stosowanie do minionych teorii i doświadczeń praktycznych. W niniejszym opracowaniu ukazano dzieje poszukiwania form "naprawy występnych" od najdawniejszych form reedukacji dzieci, młodzieży i dorosłych do współczesnych form, metod i środków resocjalizacyjnych ukształtowanych już w realiach II Rzeczypospolitej. Książkę przygotowano z myślą o studentach resocjalizacji, którzy w ramach planu studiów realizują historię resocjalizacji lub jej wybrane zagadnienia. Powinna ona ułatwić im zapoznanie się z reprezentatywnymi stanowiskami, opiniami, trendami kryminologiczno-prawnymi i resocjalizacyjnymi. Treści opracowania dotyczą również tych teorii i doświadczeń praktycznych z terenu innych państw, które miały bezpośredni wpływ na kształtowanie się polskiej myśli resocjalizacyjnej jeszcze w XVIII i XIX wieku oraz ustalenie się rodzimych form reedukacji w Polsce lat międzywojennych. W niniejszej książce autorzy wykorzystali wcześniej opublikowaną pracę pt. Kształtowanie się teorii i praktyki resocjalizacyjnej napisanej przez Piotra Pawła Barczyka. Aktualna książka jest zmienioną i w znacznej części poszerzoną wersją poprzedniej publikacji. Uzupełniona została ona głównie o informacje z zakresu kultury prawa karnego, a zwłaszcza jej wpływu na kształtowanie się teorii praktyki resocjalizacyjnej. Ten ostatni wątek praca zawdzięcza Angelice Barczyk, która jako prawnik i pedagog wniosła do aktualnego opracowania nowe spojrzenie na społeczne mechanizmy kształtowania się praktyki prewencyjnej i sądowej mającej ścisły związek z praktyką resocjalizacyjną. Chciałbym w tym miejscu złożyć najserdeczniejsze podziękowania recenzentowi w osobie prof. dr. Henryka Gąsiora, którego uwagi i sugestie przyczyniły się w znacznym stopniu do powstania aktualnego tekstu. Szczególnie dziękuję mej żonie, która z cierpliwością godną podziwu znosiła rodzinne dyskusje na temat treści i formy niniejszej książki i która jako pierwszy czytelnik manuskryptu formułowała swe opinie i sugestie, które autorzy wykorzystali w swej pracy redakcyjnej. Na koniec dziękuję moim studentom, którzy swoimi dyskusjami i pytaniami ukierunkowali nasze penetracje źródłowe i pomogli określić konieczne zmiany i uzupełnienia. Liczę, że w obecnej postaci praca niniejsza tak samo jak poprzednia zainteresuje czytelników i obudzi refleksję pedagogiczną kandydatów do zawodu nauczycielskiego w zakresie resocjalizacji, jak i praktyków zajmujących się na co dzień profilaktyką niedostosowania społecznego w szkołach, penitencjarystyką w zakładach karnych i resocjalizacją w placówkach dla dzieci i młodzieży.