Wielu polskim czytelnikom znane jest nazwisko Uspieńskiego. Jednak do tej pory nie ukazały się w języku polskim nauki jego legendarnego mistrza, G. I. Gurdżijewa. Niniejsza książka jest pierwszym poważnym opracowaniem, które prezentuje filozofię Gurdżijewa, bogato czerpiąc z jego własnych tekstów, oraz nakreśla postać urodzonego pod koniec XIX wieku w Armenii autora, wydobywając ją ze mgły mitów i przeinaczeń. Jego całościowa wizja człowieka, kosmosu i ewolucji wszechświata zakorzeniona jest w tradycjach ezoterycznych wielu religii. Jednocześnie jednak pełna jest zagadek i niedomówień – podobnie jak życiorys jej twórcy, celowo zaciemniany przez niego samego. Gurdżijew, spisując swe przemyślenia, nie starał się ułatwiać czytelnikowi zadania, upraszczając styl czy precyzując koncepcje. Przeciwnie, w tekstach swych z premedytacją stosował skomplikowaną terminologię, metafory i alegorie, tak aby treść docierała tylko do wybranych. Wprowadzenie światła i porządku do tego intelektualnego gąszczu było wyzwaniem dla autora niniejszego opracowania. Popularne etykietki, takie jak filozof, guru, mesjasz czy myśliciel, nie w pełni opisują jego działalność. Być może określenie „reformator” najlepiej oddaje charakter jego pracy. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że celem jego działań było dążenie do zmiany natury ludzkiej. Nie chodziło mu o udoskonalenie charakteru człowieka, o uczynienie go bardziej kulturalnym czy tolerancyjnym, lecz o coś głębszego, bardziej istotnego – o całkowitą zmianę psychiki człowieka i jego poglądu na siebie i na świat; Gurdżijew nazywa to osiągnięciem „obiektywnego rozumu”. źródło opisu: Wydawnictwo Ravi, 2004 źródło okładki: Zdjęcie autorskie