Tematyka książki dotyczy kształtowania nowego obszaru centralnego w mieście w wyniku rewitalizacji terenów poprzemysłowych, a w konsekwencji generowania relacji przestrzenno-funkcjonalnych, jakie zachodzą między „nowym” a „starym” centrum miasta. Jest kompleksową pracą podejmującą ten problem zarówno w krajowych, jak i zagranicznych studiach miejskich. Stanowi unikatowe studium porównawcze trzech dawnych wielkich europejskich ośrodków przemysłu włókienniczego Znajdujemy też odpowiedź na kluczowe dla gospodarowania przestrzenią miasta pytanie o skutki, jakie niesie ze sobą rewitalizacja terenów poprzemysłowych dla organizacji przestrzeni centralnej (proces ten nie zawsze prowadzi do zmian pozytywnych). Zidentyfikowano czynniki determinujące współczesne przekształcenia organizacji przestrzeni centralnej i jej przestrzeni publicznej na przykładzie badanych miast, także w kontekście odmiennych uwarunkowań rozwojowych w Europie Zachodniej i Środkowo-Wschodniej w drugiej połowie XX w. Książka jest głosem w debacie o problemach skoordynowanego i zrównoważonego procesu rewitalizacji terenów poprzemysłowych w odniesieniu do transformacji centrów miast europejskich. Jej wartość naukową podnosi rejestracja zjawisk in situ dokonana przez Autora. Istotnym walorem pracy jest katalog rekomendacji dla sposobu kształtowania przestrzeni centralnej w Łodzi, opracowany na podstawie wniosków płynących z analizy doświadczeń Manchesteru i Lyonu oraz nowatorskiej procedury badawczej. źródło opisu: Helion źródło okładki: Helion