Co łączy rzeź w Darfurze z huraganem Katrina? Klęska żywiołowa i katastrofa społeczna. Powódź, susza albo tsunami zrywają nie tylko mosty, ale i ludzkie więzi, burzą domy i strukturę społeczną, przynoszą chaos i konflikt, tworzą wolny rynek przemocy – grabieży, wypędzeń, a nawet ludobójstwa. Wojny klimatyczne to błyskotliwa diagnoza znanych, lecz nierozumianych konfliktów, jakie wstrząsnęły ostatnio światem: od Jugosławii, przez Ruandę aż po Darfur. Autor dowodzi, że czystki etniczne, dyskryminacja rasowa czy plemienne potyczki to efekt konfliktu o przestrzeń, ziemię, wodę i inne zasoby naturalne. To także część historii Zachodu i jego modernizacji – raczej norma niż patologia epoki nowoczesnej. Masowa przemoc to, zdaniem Welzera, „zawsze dostępna opcja działania”. Zagraża zarówno państwom upadłym i stabilnym demokracjom, nawet porządny obywatel może zostać ludobójcą w najmniej spodziewanym momencie. Wojnie i rozpadowi sprzyja globalne ocieplenie — efekt rozwoju przemysłowego najbogatszych państw na Ziemi. Sto i pięćdziesiąt lat temu, Południe zagwarantowało dobrobyt Północy. Dziś ponosi jego koszty — zmiana klimatu prowadzi do wysychania rzek i jezior, poszerzania pustyni, klęsk głodu, suszy i powodzi. Dawna niesprawiedliwość powraca w nowej formie, niosąc nieznany dotąd typ konfliktów. Jeśli natychmiast nie podejmiemy działań „wojny klimatyczne”, fale wypędzeń i migracji ogarną cały świat. źródło opisu: http://www.krytykapolityczna.pl/SeriaIdee/Wojnykli...(?) źródło okładki: http://www.krytykapolityczna.pl/SeriaIdee/Wojnykli...»