Książka Marisy Madieri jest wspomnieniową prozą w formie dziennika spisywanego między listopadem 1981 a listopadem 1984 r. Powieścią bez fikcji, zbudowaną z postaci i miejsc, które dla autorki i bohaterki w jednej osobie były ważne w okresie dzieciństwa i dojrzewania w tym dziwnym i rzadko opisywanym miejscu, jakim było i jest miasto dwojga imion Fiume i Rijeka. W czasie, kiedy na dorastaniu Marisy nakładała się historia - wojna na samej granicy dwóch światów, powojenne przejście dawnych ziem włoskich do Jugosławii i jej przesiedlenie do Triestu, miejsca, gdzie zaczęła się później wspólna historia Marisy i Claudia i gdzie trwała do 1996 r., do jej śmierci. Jest książka Marisy Madieri lirycznym rewersem prozy Magrisa, jedwabną podszewką świata, w którym trwają jego bohaterowie. Bohaterowie powieści Magrisa i postaci jego książek eseistycznych poddawani są szaleńczej potrzebie wyrywania się z miejsca w którym się urodzili i z czasu, który przeżywają. Szukają jakiegoś "dalej" i "kiedyś", by powrócić okaleczeni do "tu" i do "teraz", gdzie często czeka ich zapomnienie, ale i sama pełnia doznawania - patrzenie, słuchanie, trwanie. Marisa pozwala teraźniejszości przepływać przez siebie, pozostawiając sobie zadanie zszywania przeszłości z obecnością, pięknym precyzyjnym wspominaniem. Rozumiejąc, że naszym życiem są ci, którzy byli na naszej drodze i kochali nas, "będąc blisko i wspierając nas po bratersku". źródło opisu: Wydawnictwo Czytelnik, 2004 źródło okładki: http://www.czytelnik.pl/