Autor "Wizymirza-Żeglarza", Michał Synoradzki (1860-1922) kształcił się w rodzinnym Płocku, a potem w Warszawie, gdzie spędził resztę swego pracowitego życia. Czynny jako dziennikarz, współpracował z warszawską prasą. Oprócz wielu artykułów publicystycznych, zostawił po sobie szkice przyrodnicze, etnograficzne i historyczne. Odznaczał się więc dużą skalą zainteresowań, co wywarło pożyteczny wpływ na jego bogatą twórczość literacką. Michał Synoradzki jest bowiem autorem wielu powieści historycznych, obyczajowych, wielu nowel o charakterze społecznikowskim i komedii. Dużo "pisał także - jak podkreślają biografowie - dla młodzieży i ludu". Zajmująca powieść pt. "Wizymirz-Żeglarz" przenosi nas na ziemię Polan pod szczęśliwym kneziowaniem syna legendarnego Lecha, Wizymirza. Z dużym zaciekawieniem śledzimy walkę nowo obranego gnieźnieńskiego władcy z intrygami wewnętrznego wroga i najazdami Wikingów. Cieszymy się, gdy kneź polański zwycięża na lądzie i morzu potęgę korsarskich Duńczyków, którzy byli postrachem wszystkich ówczesnych krain nadbałtyckich. Rozwiązując wraz z autorem pełną niespodzianek intrygę powieści, zapoznajemy się przy tym ze sposobem rządzenia jednego z prapolskich plemion słowiańskich. Dowiadujemy się, jak bogate były obyczaje prasłowiańskiego życia, z których wiele zachowało się dotąd w kulturze ludowej. Towarzyszy nam dreszcz emocji, gdy wchodzimy w tak daleki dla współczesnego czytelnika świat wierzeń i obrzędów religijnych, gdzie królują groźni bogowie, nieubłagane wróżby i dostojni kapłani. źródło opisu: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1959 źródło okładki: zdjęcie autorskie