BYŁAM MISTRZYNIĄ KAMUFLAŻU prawdziwa wolnośćl znowu walczę o życie twoje błękitno-zielone nie mam dla siebie Lęk przerasta wyobrażenie tym razem byłam mistrzynią kamuflażu w ciepłym źródle pragnę cię Sala nr 5 może mnie nie pokona tak sobie wisieć moja wina a nocą panie doktorze kto cierpi BYĆ CZŁOWIEKIEM jak żyć byłam dzisiaj u psychiatry moja dusza chce odejść rozpoznajesz mnie kradnę ci twarz już sierpień zawitał jest kobieta powoli dochodzę do wnętrza nie ma nikogo spadam mój ból tak ostry żyję w mroku w małym pokoiku wiersz mój pokój jest jasny dane było ujrzeć ZATRZYMAŁA MNIE TU MIŁOŚĆ Dwie Barbary krzyczę Nie potrafię krzyczeć najintymniejszy noc wieczór Spacer kiedy przychodzi codziennie budzę się o świcie na początku było słowo spłoszyłeś mnie Panie nie przeżyłam to jeden cios wnętrze kobiety jest ciemne słyszysz kroki jestem schowana schodzę powoli narkotyk we krwi rozbudza umykam przed winą me ma mnie mam ciebie skrytego w dłoniach do ciebie podnoszę dlaczego jestem śmierć śmierć nadchodzi zdaje się że dławi Noc CIAŁO NA KRACIE obłęd ma wiele oblicz moja potępiona dusza Panie doktorze to ty jesteś ten facet nie chcę być sama panie doktorze Noc Na Psychiatrii wkurzyłam się szerokopienna staruszka skład ludzki ten sam tui przed świtaniem kiedy jesteś blisko mój miesiąc to czerwiec chcę być twoim kluczem LSD Morfina jeżeli raz cię posmakowałam Lato jesteś głównym bohaterem pragnę miłość nie pamięta Erotyk OK czekam 1-sza afirmacja jutro cię zobaczę dosyć obłędu odwieczne pytanie Zgryźliwa pielęgniarka Grażyna Piguła jak sen odróżnić od jawy dlaczego tak trudno tu być w samotności jest klęska czymże jest czas pamiętam o naszej godzinie wiesz jak odcina się wisielca? Próba odejścia Anakonda wszystkiego sobie zabraniałam obiecałam panu, doktorze sen nie zawsze leczy zostało jeszcze co wieczór patrzę z tęsknotą dom mój ojciec szatan tak bardzo pragnę śmierci A IMIĘ JEGO ALEMALEM Oczy które widziały śmierć Zaufałam! Kiedyś miniesz Moje łóżko Ja — narcyza Zaufałam Wzięłam twoją dłoń JAK PTAK PRZYTWIERDZONY DO SKAŁY to takie proste ONA cicho gładzie głowę nie potrafię odejść w listopadowy wieczór czasami tęsknię sny to marzenia archetypy jestem dumna mówią że przegrałam mija dzień za dniem zawsze odpowiadam niebo się zachmurzyło boję się śmierć co rano umieranie jest odkąd odjechałeś dzień ma smak po tamtej stronie cienie pętla już rozerwana rok darowanego życia rano się zdumiewam ŻAR MIŁOŚCI chcę oddać ból czy można tak lekko czy jeszcze pamiętasz tak wiele chcę ofiarować przyjdź opowiem bajkę na początku była śmierć codziennie pytam drzewa ten dzień — do ciebie zamykam cię w przestrzeni jakże nie mogę tęsknić do kogo będę się przytulać późnym rankiem serce słabło oddaję śmierci dni bez poezji słowa nie oddadzą tęsknoty nie chcesz wziąć w objęcia Żyję i umieram KRZYK Samotność Kokaina Barbary R. Potrafię kochać Byłam już cieniem Płynie dzień za dniem Nie czuję się kochana źródło opisu: spis treści źródło okładki: zdjęcie własne