TypoPolo, pojęcie po raz pierwszy użyte przez Jakuba Hakobo Stępnia w 2001 roku, opisuje estetyczny fenomen, jakim była amatorska typografia tworzona na potrzeby handlu i rzemiosła w latach 90. XX wieku. Prymitywne reklamy, szyldy i napisy informacyjne stały się wizualnym odzwierciedleniem zmian ekonomicznych i politycznych w Polsce, symbolem czasów romantycznego przełomu, kiedy „każdy mógł być tym, kim chciał, i wszystko było możliwe”. Dziś, przez środowiska profesjonalnych grafików stylistyka TypoPolo postrzegana jest przede wszystkim jako przejaw nieudolności i złego gustu projektantów-amatorów. Rzadziej widzi się w niej formę języka wizualnego określonej przedsiębiorczej grupy społecznej, która działała i aktywnie „przeprojektowywała” swoje otoczenie w swoim czasie. Polsko-angielska publikacja TypoPolo. Album typograficzno-fotograficzny pod redakcją Rene Wawrzkiewicza opisuje działania wizualne związane z wernakularną grafiką, przypadkową typografią i oddolnym projektowaniem. W albumie znajdziecie zdjęcia szyldów, tablic, plandek, napisów na murach i szybach. Uzupełnieniem książki są projekty fontów i liter zrealizowane przez profesjonalnych projektantów, poszukujących inspiracji w TypoPolo. „Wbrew pozorom TypoPolo nie jest opowieścią o śmiesznych szyldach, kuriozach typograficznych, dziwactwach plastycznych oraz twórcach-amatorach pozbawionych «normalnego» zmysłu estetycznego. Widok ulic, wygląd sklepów, witrynowa grafika i typografia szyldów są bezpośrednim odbiciem procesów politycznych i ekonomicznych. Co więcej, TypoPolo to dowód na to, że estetyka jest wynikiem negocjacji różnych grup i sił społecznych, a język wizualny to nie tylko metoda neutralnej komunikacji, ale także narzędzie tworzenia podziałów” - Rene Wawrzkiewicz źródło opisu: http://www.funbec.eu/631,typopolo_album_typografic...(?) źródło okładki: http://www.funbec.eu/631,typopolo_album_typografic...»