Mój znajomy nabył wiele lat temu pierwszy tom Bardzo Znanej Sagi. O jakze zachwycił go ten tom! Z jaka niecierpliwoscia czekał na kontynuacje! Z wypiekami na twarzy, głównie na twarzy, pochłaniał kolejne tomy i cieszył sie wspaniała przygoda czytelnicza. Az wreszcie, kilka tygodni temu, poznał Bardzo Znanej Sagi zakonczenie. „Baranku” – mówił, a w głosie jego pobrzmiewał ból i rezygnacja. „Baranku, jak mozna było tak spieprzyc, tak wspaniała historie?!?” Nie wiem. Nie jestem przeciez autorem Bardzo Znanej Sagi. Ale tak sobie pomyslałemQ Lata czekania na kolejne tomy, godziny spedzone na lekturze onych i co? Płacz jeno i zgrzytanie zebów. W przypadku króciaka – nie do pomyslenia. Załózmy, ze którys z zaproponowanych przez nas króciaków rozczaruje Cie czytelnikuQ Wiem, ze to niemozliwe, ale dla potrzeb tych rozwazan poczynmy takie załozenie. Czymze bedzie Twoje rozczarowanie w porównaniu z rozczarowaniem mojego znajomego? Czymze bedzie kilka poswieconych króciakowi minut w porównaniu z latami, które mój znajomy poswiecił Bardzo Znanej Sadze? Niczym. Zaprawde powiadam Ci – niczym. No dobrze, ale gdyby tak odwrócic sytuacje, gdyby zakonczenie Bardzo Znanej Sagi powalało na kolana? Gdyby Bardzo Znana Saga okazała sie cudownie wypieszczona i kunsztownie do samego konca opowiedziana historia? Jak to sie ma do najdoskonalszego nawet króciaka? I to jest bardzo dobre pytanie. Czytałem ostatnio bardzo smutna, tym smutniejsza, ze prawdziwa, historie pewnej kobiety, która popełniła samobójstwo z powodu zbyt intensywnych i zbyt długotrwałych orgazmów. Poddała sie, nie mogac dłuzej znosic nadmiaru rozkoszy. TaaaaaaakQ Czytajcie króciaki, cieszcie sie nimi i pozostawajcie w dobrym zdrowiu. A o innych aspektach wyzszosci króciaków nad innymi formami literackimi opowiem Wam, byc moze, nastepnym razem. Wasz Krzysztof „baranek” Baranowski. źródło opisu: wstępniak do numeru źródło okładki: screen z pliku