Książka prezentuje adopcję, jako istotne zjawisko społeczne i kulturowe. Adopcja jest tu rozumiana jako forma zaspokajania podstawowych potrzeb osamotnionego dziecka i bezdzietnej, na ogół, pary małżeńskiej oraz etycznego choć niełatwego rozwiązania problemów rodziny biologicznej. Temat jest niezwykle aktualny. Odnosi się bowiem do bardzo delikatnego obszaru tworzenia lub rekonstrukcji życia rodzinnego. W adopcji fascynujące jest to, że obcy sobie - początkowo - ludzie, małżonkowie i dziecko tworzą rodzinę, nawiązują więź i budują wyjątkową wspólnotę, dochodząc do niespotykanej głębi uczuciowej, takiej którą nie zawsze udaje się stworzyć nawet w rodzinach o naturalnych więzach krwi. Adopcja nie jest zjawiskiem mocno reprezentowanym w liczbach, ale pomimo to budzi wielkie zainteresowanie społeczne. Przedstawiona praca składa się z czterech części podzielonych na trzynaście rozdziałów. W części pierwszej, dokonano wprowadzenia w problematykę adopcji poprzez prezentację literatury naukowej i popularnej oraz przedstawiono metodologiczne podstawy badań własnych. Część druga skupiła się na instytucjonalnych wymiarach adopcji, stanowiących jedną z najbardziej inspirujących form opieki nad dzieckiem osamotnionym i tworzenia rodziny, kształtującej się na obok form kompensacji sieroctwa społecznego. Podjęto tu próbę ukazania przysposobienia na tle wybranych czynników o charakterze historycznym oraz próby zakreślenia aktualnego stanu prawnego przysposobienia. W części trzeciej przedstawiono medialne wizerunki adopcji, tworzone w społeczeństwie polskim ostatnich kilkunastu lat. Część ostatnia pracy stanowi swoistą próbę konfrontacji obrazu medialnego: czasopiśmienniczych, telewizyjnych, filmowych, zamieszczonych w Internecie z doświadczaną przez niektóre osoby rzeczywistością. Została wykorzystana tu wiedza i doświadczenie pracowników ośrodków adopcyjno-opiekuńczych. Kolejne źródło stanowiła korespondencja złożona z listów czytelników Pani Domu, składających deklaracje adopcji dzieci ukazanych na łamach tygodnika. Również bardzo cenne dla konfrontacji wizerunków medialnych i dokumentacyjnych są wywiady przeprowadzone z rodzicami adopcyjnymi, znawcami adopcji z praktyki życiowej.