„Słówka nieokrojone” dedykuję moim współbraciom salezjanom. Najpierw tym z Rumi od Maryi Wspomożycielki, z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Przy nich wyrosłem. Oni w „kapliczce” i oratoryjnym „baraku” pokazali mi księdza Bosko, rozbudzili fascynację i miłość do niego. Pamiętam zimowy niedzielny poranek chyba drugiej połowy lat siedemdziesiątych, kiedy przed wejściem do „kapliczki” przedstawiciele Wydawnictwa Salezjańskiego sprzedawali biografie ks. Bosko autorstwa Augustyna Auffraya. Służyłem do rannej Mszy św. Po niej, nie zważając na nic, pobiegłem do domu, wyciągnąłem z puszki swoje oszczędności i pędem wróciłem do parafii. Książki jeszcze były. Pamiętam kupiłem... tego dnia nie zjadłem śniadania i obiadu. Do wieczora z wypiekami na twarzy czytałem mojego księdza Bosko. Wiele lat później, w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, studiowałem w Rzymie na Uniwersytecie Salezjańskim duchowość salezjańską. Moimi profesorami byli ks. Pietro Stella, ks. Pietro Braido, ks. Cosimo Semeraro, ks. Francis Desramaut oraz siostry salezjanki Anita Deleidi i Maria Esther Posada... Z pasją kogoś, kto naprawdę kocha księdza Bosko, tłumaczyli, pokazali kontekst i przyczyny wielu zjawisk. Dzięki temu, choć ks. Bosko był dla mnie przedmiotem studiów, w niczym nie zatracił swej wielkości. Moi profesorowie dali mi też do ręki narzędzia służące dalszemu poznawaniu go i trwaniu w fascynacji jego życiem i osobą. To z ich wiedzy, ich studiów i publikacji czerpałem, pisząc moje teksty. Im też dedykuję „Słówka nieokrojone”. Ucieszę się, gdy te strony pozwolą komuś trochę lepiej poznać księdza Bosko i bardziej go pokochać. źródło opisu: Wydawnictwo Salezjańskie źródło okładki: www.wydsal.pl