Historia, w której możliwość i granice seksualności człowieka były bardzo różnorodnie wyrażane, pozwala łatwiej zrozumieć istotę tej dziedziny ludzkiej aktywności, ustalić jej związki z całokształtem aktywności oraz odpowiednio ją zinterpretować. Znajomość tej historii, oparta na aspektach filozoficznych, religioznawczych, etnologicznych i innych, pozwala spojrzeć na zagadnienie współżycia seksualnego mężczyzny i kobiety z wyżyn antropologii seksualnej. W tym ujęciu, aktywność, którą obecnie ocenia się jako dewiacyjną, ukazuje się jako zaledwie jedna z kategorii antropolgicznych, demonizm jako pozostałość mitów, seks grupowy jako reminiscencja historyczna, a zabawy karnawałowe jako zmodyfikowane święta orgiastyczne. W ten sposób nie tylko poznaje się erotykę i jej przejawy, lecz także lepiej się je rozumie. Historyczne warianty uwodzenia są o wiele bardziej liczne i różnorodne niż samego aktu płciowego, który ma swoje uwarunkowania fizjologiczne. Historia erotyki jest przede wszystkim, jeśli nie wyłącznie, historią różnych sposobów przygotowywania zjednoczenia seksualnego, a tylko w małej mierze historią jego odmian. To przygotowanie obejmuje nie tylko świadome, bezpośrednie dążenie do zjednoczenia, lecz także to wszystko, co pośrednio i nieświadomie wiedzie w końcu do aktu seksualnego. W pewnym sensie należy tu wiele konwencji społecznych, artystycznych ekspresji, literackich manifestacji, gier, żartów, dowcipów itp., którymi zajmuje się historia kultury. W tym ujęciu historią seksuologii jest historią fizjologii i patologii kontaktów seksualnych w kulturze Zachodu. Tak pojęte podejście do wiedzy seksualnej uwalnia ją z wąskich ram poszczególnych dyscyplin naukowych (biologii, medycyny itp.) oraz udowadnia, że jej przedmiot jest historyczny. W podejściu do problematyki seksualnej i erotycznej istnieją ogromne różnice kulturowe; duże różnice stwierdza się także w obrębie jednej i tej samej kultury na przestrzeni dłuższego czasu. Życie w określonej kulturze stwarza pewne postawy wobec erotyki oraz związane z nimi oczekiwania i oceny. Przy zetknięciu się ze sztuką miłości innych kultur, która może być całkowicie odmienna od naszej, człowiek odczuwa własne ograniczenia, które przeszkadzają mu w rozumieniu tego, co inni pielęgnują jako sztukę. W tym sensie także i pojęcia normalności mają granice nie tylko geograficzne, ale i czasowe; odnoszą się więc tylko do konkretnej kultury i epoki. Historia miłości erotycznej wiąże się przede wszystkim z historią i pozycją kobiety w społeczeństwie. A więc historia miłości (od greckich mitów aż do współczesności) jest w dużej mierze historią stosunków społecznych, a zwłaszcza stosunków ogólnoludzkich zachodzących między mężczyzną a kobietą. Historyczna ewolucja miłości powstawanie co pewien czas nowych jej odmian i form - nie jest oczywiście spontaniczna i niczym nie skrępowana (Kozakiewicz 1962). Jak cała epoka historyczna, jak cały właściwy jej prąd kulturalny, ma ona liczne uwarunkowania społeczno ekonomiczne... źródło opisu: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1989 źródło okładki: www.kroliczajama.pl