Raymond Moody - Życie po życiu [Audiobook PL]
Tytuł: Życie po życiu
Autor: Raymond Moody
Tytuł oryginalny: Life After Life
Język oryginalny: angielski
Kategoria: Literatura popularnonaukowa
Gatunek: popularnonaukowa
Rok pierwszego wydania: 1975
Rok pierwszego wydania polskiego: 1980
Tłumacz: Irena Doleżal-Nowicka
Rodzaj: audioksiążka
Wersja językowa: polska
Treść: pełna
Czyta: Ksawery Jasieński
Czas trwania: ~4 godz. 51 min.
Rozmiar: ~100 MB (10 plików)
Format: MP3 (KBPS:48, KHZ:44, mono)
Książka została napisana przez lekarza. Zawiera relacje osób, które przeżyły zjawisko "śmierci klinicznej", oraz komentarze autora na ich temat. Dogmaty o istnieniu życia pozagrobowego.
Co to jest śmierć? Czego możemy oczekiwać po śmierci? Raymond A. Moody zbadał ponad sto przypadków osób, które doświadczyły śmierci klinicznej i potem zostały przywrócone do życia. Przytacza niezwykłe relacje tych, którzy byli po tamtej stronie i wrócili stamtąd. Wszystkie są świadectwem istnienia życia po śmierci fizycznej. Owe opowieści są zadziwiająco podobne w szczegółach, przepojone spokojem i miłością.Książka Moody`ego jest ponadczasowa. Wiąże nas z naszą duchowością i pomaga w zrozumieniu życia.
O autorze:
Raymond A. Moody, Jr. - doktor filozofii, doktor medycyny - jest uczonym, wykładowcą i badaczem, znanym powszechnie autorytetem w dziedzinie stanów bliskich śmierci. Swoją pracę naukową na ten temat prowadzi od lat sześćdziesiątych. Napisał wiele artykułów i jedenaście książek - oprócz przełomowego, czytanego na całym świecie "Życia po życiu" w Polsce ukazały się: "Refleksje nad życiem po życiu", "Kto się śmieje ostatni", "Odwiedziny z zaświatów", "W stronę światła", "Życie przed życiem". Od wielu lat jego badania budzą ogromne zainteresowanie i liczne kontrowersje odnośnie do doświadczeń z pogranicza śmierci i tego, co się dzieje, kiedy umieramy.
Relacje osób, które powróciły:
"Miałem uczucie, że poruszam się w głębokiej, bardzo ciemnej dolinie. Ta ciemność była tak głęboka i nieprzenikniona, że absolutnie nic nie widziałem, ale było to najcudowniejsze, wolne od zmartwień przeżycie, jakie można sobie wyobrazić".
"Wszystko było czarne, tylko gdzieś w dali przed sobą widziałem światło. Było niezwykle jasne, ale z początku niezbyt duże. Powiększało się w miarę jak się zbliżałem. (...) Pomyślałem »Jeśli już mam umrzeć teraz, to wiem, kto czeka na mnie tam na końcu, w tym świetle«".
"Unosiłam się nad stołem i widziałam wszystko, co robili. Z całą pewnością wiedziałam, że umieram. A jednak martwiłam się o moje dzieci, o to, kto się nimi zaopiekuje. Nie byłam jeszcze gotowa, żeby odejść. Bóg pozwolił mi żyć".