„Primum philosophari, deinde vivere” to dewiza postawy duchowej, która ukazuje wyraźnie rozstrzygnięcia w kwestiach dotyczących natury człowieka oraz jego powinności życiowej: dusza jest ważniejsza od ciała, a zatem człowiek jest wolną istotą rozumną, która powinna doskonalić się duchowo, dążąc do poznania Prawdy o sobie i o życiu, które jest tylko sposobnością do tego, aby móc osiągnąć swą możliwą do osiągnięcia wielkość, i aby uniknąć niewłaściwego dla siebie sposobu życia. Bo będąc istotą rozumną, trzeba wpierw wiedzieć, jak żyć się powinno, zanim wybierze się kierunek na swojej drodze życiowej. Inaczej rozum próżno byłby nam dany. Niestety, jak się okazuje, świat doczesny nie ułatwia realizacji takiej postawy życiowej. Górę w nim wzięła dewiza odwrotna, która zezwala wpierw urządzić się w świecie, całą swą energię życiową wykorzystywać na to, aby ukazać, iż ciało jest ważniejsze od duszy, a rozum nie po to jest dany, aby dociekać, jak być powinno, lecz po to, aby móc sprawnie osiągać cele światowe, również poprzez fałszywą postawę duchową. Żyć każdemu przyszło w tak właśnie urządzonym świecie i faktycznie nawet wbrew naszej woli i naszemu świato-poglądowi zmuszeni jesteśmy do zabiegania chociażby o minimum tego, co pozwoli nam w nim godnie egzystować. Nie znaczy to jednak, iż powinniśmy na tym tylko poprzestać. Od siły naszej woli zależy to bowiem, jak bardzo w takim życiu zatracimy naszą duchowość, o którą sami musimy w takim razie zawalczyć. Od nas samych zależy to, czy będziemy żyć za wszelką cenę, czy też dążyć będziemy pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu do tej doskonałości, którą ostatecznie osiąga się po odwróceniu się od świata. źródło opisu: www.vagus.pl źródło okładki: www.vagus.pl