Jest to książka dla ciekawych życia oraz wiecznych poszukiwaczy szczęścia i szczęściarzy. Stanowi osobliwą podróż w głąb języka i kultury popularnej. „Popkulturowy all inclusive” jest swoistym zanurzeniem w codzienność. W prawdzie naukowej i ciekawostce obnaża sekrety słowiańskiej duszy. Książka wypełniona jest różnymi aspektami i diagnozami mechanizmów kultury, języka oraz szczęścia. Treści w niej zawarte są bodźcami, które przenoszą w krainę szczęścia i szczęśliwości, dla jednych odległą, niedostępną i upragnioną, dla drugich, szarą, zwykłą i powszednią. Z jednej strony YouTube, Facebook, Nasza-klasa są nierozerwanie uwikłane w życie codzienne i przystosowane do „balkonowych”i „kanapowych” konsumentów, z drugiej zaś, ekstremalnej strony, popularnością cieszą się planking, flash mob i rooftopping. Skrajność i różnorodność wpisuje się bowiem, niezaprzeczalnie w ponowoczesną rzeczywistość dnia codziennego. Jeżeli jesteście zatem ciekawi, co wspólnego ma haftowany ręcznik i kod PIN, czym jest Peresieka, lub co łączy ze sobą pracownice banków, kadrowe i pielęgniarki, bez wątpienia jest to książka dla Was. „Popkulturowy all inclusive” jest próbą pogłębionej analizy i diagnozy szczęścia w kulturze popularnej, której tło osadzone jest w trzech krajach i językach słowiańskich. Nie istnieje bowiem, żaden język zupełnie oderwany od rzeczywistości. Ważną rolę odgrywają tu elementy służące wyrażaniu szczęścia, które jest stanem wieloznacznym. Dowiadujemy się o nim najczęściej poprzez kontrastowanie codzienności i różnego rodzaju antynomie. Różnice pomiędzy ludźmi, społecznościami, narodowościami, czy też grupami osób są bezdyskusyjne. Bezdyskusyjne więc też stają się warianty szczęścia osiąganego i wyrażanego przez osoby żyjące w różnych zakątkach Ziemi i mówiące różnymi językami. Rozważania i spory naukowe o szczęściu mają zatem wymiar głównie semantyczny. Szczęście jest stanem, który można osiągać codziennie, lecz na osi życia codziennego i doświadczeń ludzkich może być przestrzenią umiejscowioną pomiędzy tym, co „za mało”, i tym, co „za dużo”. Rezultat tej empirycznej emocji, może wynikać z aktywności behawioralnej powodowanej pozytywnymi doświadczeniami zachodzącymi w życiu ludzi. Właśnie dlatego do wyrażania szczęścia używa się rozmaitych określeń, takich jak np.: łut szczęścia, mieć więcej szczęścia niż rozumu, szczęśliwi czasu nie liczą czy, głupi to ma zawsze szczęście. źródło opisu: http://bkotowski.pl/ksiazka-ii/ źródło okładki: http://bkotowski.pl/ksiazka-ii/