Żydowska Służba Porządkowa powstała na bazie Straży Porządkowej przy Batalionie Pracy, który powołano przy Judenracie w końcu 1939 r. w celu usprawnienia organizacji dostarczania robotników do pracy przymusowej. Z założenia była organizacją pomocniczą wykonującą zadania nałożone przez administrację i policję niemiecką, Policję Polską i Judenrat. [1] Adam Czerniaków otrzymał oficjalne polecenie zorganizowania milicji żydowskiej w dn. 12 października 1940 r. Komendantem został Józef Szeryński, który sprawował tę funkcję do początku maja 1942 r. Rekrutacja do służby była wielostopniowa i wzbudziła ogromne zainteresowanie. [2] W styczniu 1941 r. stan ŻSP wynosił 2000 osób. Autorka przedstawia w książce szczegółowo organizację i założenia ŻSP, codzienne obowiązki należące do funkcjonariuszy, a także przemoc i korupcję wewnątrz organizacji. Dużo uwagi poświęca także tematowi wizerunku policji w oczach mieszkańców getta, m.in. na podstawie dzienników i dokumentów zachowanych w Archiwum Ringelbluma. Przedstawia również punkt widzenia samych policjantów, którzy stosowali różne techniki samousprawiedliwienia wobec swojej przynależności do Służby Porządkowej, a także rolę, jaką policjanci odegrali podczas likwidacji getta. Antony Polonsky napisał o książce: Żydowska Służba Porządkowa w getcie warszawskim, nazywana policją gettową, okryła się złą sławą, asystując nazistowskim okupantom podczas deportacji Żydów do Treblinki latem 1942 r. Ta dobrze udokumentowana i obiektywna książka opisuje powstanie służby i to, jak została wciągnięta w pomoc Niemcom w ludobójstwie. To podstawowa lektura dla wszystkich zainteresowanych złożonym i trudnym problemem kolaboracji podczas nazistowskiej okupacji Polski. źródło opisu: http://www.jhi.pl/ źródło okładki: http://www.jhi.pl/