Tytuł zbiorku podkreśla dramatyczny charakter poszukiwań i nasuwa myśl o walce z nadmiarem masek, gotowych sposobów ekspresji czy wreszcie szeregiem skostniałych konwencji. Nawet w sytuacjach ekstremalnych bohater Grabowskiego nie potrafi określić, czy zawładnęło nim paraliżujące poczucie lęku, czy podniecenie wywołane chęcią pokonywania zagrożeń. [...] Bezustannie dręczą go wątpliwości na ile jest podmiotem własnych działań, współtwórcą świata, w którym przyszło mu żyć, a na ile marionetką poruszaną przez nieznaną siłę. Bardzo często tłem wierszy Grabowskiego jest przyroda. Nadanie elementom natury cech ludzkich doskonale obrazuje dramatyzm wewnętrznych zmagań bohatera. W poezji krakowskiego poety "woda kusi szeptem", "zieleń łasi się do człowieka", "łąki siwieją", sklepienie niebieskie przypomina czaszkę, a wyschnięte kałuże są niczym blizny. Grabowski to poeta świadomy własnego warsztatu, a także możliwości, jak i ograniczeń kryjących się w języku poetyckim [...] poeta sięga do tradycyjnych form sielanki, hymnu czy listu poetyckiego. Z kolei odwoływanie się do tradycji barokowej pozwala odsłonić w nieregularnym kształcie wiersza nękający poetę niepokój i ukazać silną potrzebę wyższego, nadprzyrodzonego układu odniesień. Trudno wyznaczyć Grabowskiemu odpowiednie miejsce na mapie współczesnej poezji. Dialog z tradycją literacką i poszukiwanie w świecie pierwiastka duchowego skłania, by łączyć nazwisko autora "Pojedynku" z klasycyzmem. A jednak tym, co odróżnia Grabowskiego od klasycystów, jest jego krytyczny stosunek do dziedzictwa kultury, polegający na uważnym śledzeniu kryzysu związanych z nią wartości. źródło opisu: Fronda, 1998 źródło okładki: https://grabowski.art.pl/poezja/57173dbf90b7465110932491