Nowe wydanie znanej książki zostało dostosowane odpowiednio do zmian, jakie zachodzą w naszej branży. Uwzględniłem własne, nowe pomysły oraz sugestie tych, którzy zapoznali się z wcześniejszymi wydaniami. Blisko połowa materiału jest nowa. Czytelnicy poprzednich wydań przekonają się, że rozdziały od 1. do 6. są dość podobne, choć zmieniłem niektóre obrazki na inne, lepiej ilustrujące temat, i przepisałem na nowo kilka fragmentów rozdziału 2. Nie powinno to być dla nikogo zaskoczeniem. Podstawowe zasady korekcji są ponadczasowe i nie zmieniają się wraz z wejściem kolejnej wersji Photoshopa. Każdy obraz, jaki tu opisuję, mógł zostać w podobny sposób skorygowany -- choć mogłoby to być nieco bardziej pracochłonne -- nawet w Photoshopie 3, który pojawił się na rynku w roku 1994. (Wcześniej Photoshop nie był wyposażony w warstwy, które są niezbędne przy wykonywaniu niektórych opisywanych tu operacji.) W rozdziałach 2. -- 5., dla uproszczenia, pracować będziemy cały czas w trybie CMYK, choć większość cyfrowych obrazów zaczyna swe istnienie w innych trybach. W rozdziale 6. omówimy dokładnie proces separacji, kładąc szczególny nacisk na GCR. Kolejne trzy rozdziały poświęcimy związkom między poszczególnymi przestrzeniami kolorów; te trzy rozdziały zostały znacznie zmienione w porównaniu z ostatnim wydaniem. Zastanowimy się, między innymi, w jakich przypadkach korzystna może być praca w RGB lub LAB. Wszystko o kalibracji oraz o precyzji procesu separacji znajdziesz w rozdziałach 10. -- 12., które są całkowicie nowe. W rozdziale 10. omawiać będziemy podstawy kalibracji, a w rozdziale 11. ustawienia koloru Photoshopa. Rozdział 12., na żądanie Czytelników, został w całości poświęcony najbardziej skomplikowanemu zagadnieniu związanemu z kalibracją; przyrostowi punktu rastrowego. Jak zwykle, postaramy się raczej dać całościowy obraz zagadnienia niż zbiór szczegółowych receptur przeznaczonych dla użytkowników bieżącej wersji Photoshopa. Stało się tradycją, iż kolejne wydania "Korekcji i separacji..." zawierały tajemną wiedzę specjalistów od separacji obrazów; można tu było znaleźć techniki znane tylko nielicznym, jak np. metoda korygowania za pomocą krzywych wyłącznie wybranych zakresów tonalnych obrazu lub opis manipulacji GCR-em. Do tego dokładano zawsze garść technik, o których nikt wcześniej nie słyszał, lecz wkrótce stały się one całkiem szeroko stosowane. Do tej grupy zaliczam poszerzone użycie trybu LAB, metodę mieszania kanałów i wybiórcze wyostrzanie kanałów. Rozdział 16. idealnie wpisuje się w ten trend. Omówimy w nim metodę mieszania kanałów opartego na jasności, nad którą pracowałem przez ostatnich parę lat. Z moich doświadczeń wynika, że może ona być naprawdę przydatna. Aby przetrzeć drogę tej nowej technice, uaktualniłem cały rozdział 13., w którym omawiana jest konwersja kolorowych obrazów do obrazów czarno-białych. Rozdział ten uchodził za niezmiernie nowatorski, gdy opublikowano go po raz pierwszy w roku 1994, tak że w wydaniu z roku 1998 pozostawiłem go bez zmian. Zasady takiej konwersji są wciąż takie same, lecz ich objaśnienie jest teraz bardziej przystępne. Rozdział 14. poświęcony jest rozmaitym rodzajom rozdzielczości, z jakimi miewamy do czynienia, a rozdział 15. dotyczy zjawiska mory, przy czym sporo uwagi poświęcono obrazom skanowanym z rastrowanych oryginałów. Te dwa rozdziały nie różnią się wiele od swych odpowiedników z roku 1998. Ostatni rozdział kończy się tym samym, co niegdyś, sympatycznym obrazkiem z kuflem piwa. Nie licząc jednak tego jednego przykładu, jest całkiem nowy. W oddzielnej ramce znajdziesz tam krótkie omówienie zasad postępowania z obrazem; ta ściągawka pomoże ci opracować właściwą strategię. To podsumowanie wiadomości zawartych w tej książce. Starałem się przedstawić proces myślowy, jaki powinniśmy zastosować przy analizie każdego nowego obrazu. źródło opisu: Helion źródło okładki: Helion