Różne masowe manifestacje uliczne ludzi zawiedzionych w swych nadziejach i oczekiwaniach poprawy ich losu przez państwo zdarzają się ostatnio coraz częściej, nie tylko w Polsce. Niekiedy to niezadowolenie wyrażane jest też w postaci strajków, nierzadko w skali ogólnokrajowej. Wykorzystując ten fakt i grając na ludzkich emocjach, owe obietnice demagogów i fałszywych ideologów, czynione jakoby w trosce o dobro obywateli i z chęci roztaczania nad nimi opieki, bardzo często sprowadzają się do przyrzekania najszerszym warstwom społeczeństwa wyżej wspomnianych dobrodziejstw kosztem ludzi bogatszych, i do ustanawiania praw wiodących do okradania tych ostatnich na rzecz mniej zamożnych. Składanie takich przyrzeczeń i ich wprowadzanie w życie przez państwo opiekuńcze stanowi zarówno łamanie Przykazań VII i X Dekalogu (będącego wraz z Ewangelią filarem chrześcijaństwa i opartej na nim cywilizacji zachodniej), jak i skutkuje hamowaniem ogólnego rozwoju gospodarczego i polepszania ludzkiego bytu oraz prowadzi do różnych kryzysów gospodarczych i społecznych. Ten trwający od lat, ale pogłębiający się stan rzeczy i jakiś bądź ogólny brak jego spostrzegania przez polskie elity, bądź marazm w wyciąganiu logicznych wniosków dla możliwej naprawy sytuacji, skłoniły nas do zorganizowania konferencji i próby rozpoczęcia nią w Polsce publicznej debaty na temat istoty państwa opiekuńczego i jego wpływu na rozwój gospodarczy kraju oraz na temat coraz silniej występującego konfliktu „ideowego” na linii „państwo opiekuńcze a chrześcijaństwo”. źródło opisu: http://sklep.pafere.org/p,30,panstwo-opiekuncze-a-chrzescijanstwo.html źródło okładki: http://sklep.pafere.org/p,30,panstwo-opiekuncze-a-chrzescijanstwo.html