Nennolina – umarła, gdy miała zaledwie sześć i pół roku. Była obdarzona niezwykłą i fascynującą łaską, która pozwoliła jej osiągnąć szczyty życia duchowego, wręcz mistycznego. Antonietta Meo (Rzym, 15 grudnia 1930–3 lipca 1937), Nennolina – umarła, gdy miała zaledwie sześć i pół roku. Była obdarzona niezwykłą i fascynującą łaską, która pozwoliła jej osiągnąć szczyty życia duchowego, wręcz mistycznego. Biskup Jose Redrado z Watykanu przyznał ostatnio w rozmowie dla biuletynu włoskiego episkopatu Sir, że, siedmioletnia Antonietta Meo, zostanie być może Doktorem Kościoła. 18 grudnia 2007 r. Benedykt XVI podpisał dekret uznający heroiczność cnót Nennoliny i wyraził nadzieję, że wkrótce zakończy się jej proces beatyfikacyjny. Do beatyfikacji potrzebne jest jeszcze uznanie cudu za jej wstawiennictwem. Gdy do niego dojdzie, Antonietta Meo stanie się najmłodszą błogosławioną, a w przyszłości może i świętą, w historii Kościoła. Pamiętnik matki, w kontekście codzienności przeżywanej w normalny sposób, w atmosferze, która przynależy być może już do innej epoki, opowiada bezpośrednio o krótkim życiu tej wyjątkowej dziewczynki.Przejmujące i piękne historie matki opisują rozwój duchowy Nennoliny. Pamiętnik zawiera także fragmenty listów, jakie Nennolina pisała do Pana Jezusa i Matki Bożej, do Boga i Ducha Świętego. W książce znajdziemy także wspomnienia wszystkich tych osób, które przy niej były. Bliska i zadziwiająca relacja matki i jej córki nabiera na stronach tej książki wyjątkowego wymiaru – wątpliwości, zmartwienia, cierpienia, zadziwienia, radości i nadziei. Siła miłości ukazuje nam cuda, jakich Bóg dokonał w Nennolinie (i jej bliskich) i jakich może dokonać także dziś – jeśli będzie w stanie znaleźć tak otwarte dusze… źródło opisu: eSPe, 2008 źródło okładki: http://boskieksiążki.pl/data/gfx/pictures/medium/7/3/37_1.jpg