Tematykę książki zaliczyć można, najogólniej to formułując, do historii techniki, a nieco szczegółowiej – do historii mostownictwa. Opracowań o tej problematyce jest w Polsce stosunkowo niewiele. Dzieje dwóch istniejących do dzisiaj mostów w Lublinie Mariana Lutosławskiego z 1908 i 1909 roku są bardzo interesujące i zarazem niezwykle cenne, ponieważ obiekty te w sposób zupełnie bezpośredni ilustrują początki stosowania żelbetu w Polsce. Przez to, że udało się je zachować, są unikatami. Autor, jak wynika z treści książki i jego publikacji, a także z moich osobistych obserwacji, ma duże zasługi w ratowaniu tych mostów i ich renowacji, a między innymi dzięki jego usilnym staraniom – jeden z nich stał się obecnie rodzajem wizytówki miasta, wpisującym się w życie społeczne. (prof. Wojciech Radomski, dr h.c.) Jest to chyba jedyna obecnie w skali krajowej pozycja przedstawiająca problematykę utrzymania zabytkowych mostów betonowych z uwzględnieniem aspektów estetycznych i społecznych. Ta pozycja powinna być wydana nie tylko ze względu na jej historyczną i merytoryczną wartość, ale również ze względu na nietypowe i oryginalne podejście autora do przedstawiania technicznych informacji. (…) Książkę dra Karasia czyta się z dużym zainteresowaniem ze względu na umiejętność łączenia informacji technicznych z wątkami historycznymi i wiadomościami z zakresu estetyki. (…) Zatem uwiecznienie tej historii, której epilogiem jest restauracja wartościowego zabytku kultury technicznej, pokazanie sposobu dochodzenia do ostatecznego celu może być z punktu widzenia zachowań społecznych przykładem godnym do naśladowania dla młodszych pokoleń. (dr hab. Grażyna Łagoda, prof. PW). źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras