pod redakcją Janusza Deglera i Grzegorza Ziółkowskiego Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2007Propozycja ta to z jednej strony swoista spłata długu czytelnikowi, który ukazał przed teatrem – polskim i światowym – nowe drogi, inne niż dotychczas znane; z drugiej zaś – odpowiedź na naglącą potrzebę stworzenia kanonicznego zbioru tekstów o jego spektaklach. Zbioru, który będzie zarówno ukazywał jego dokonania, jak też poświadczał charakter, typ i zasięg rezonansu, z jakim się spotkały; nie tylko uchwyci przekształcenia, jakim został poddany przez niego teatr, ale także ujawni to, co przyjęli widzowi tych spektakli. Dla oceny ogromnej roli Grotowskiego dla współczesnej kultury i sztuki taka propozycja jest nieoceniona. (Dobrochna Ratajczakowa) W książce najwięcej do powiedzenia ma Ludwik Flaszen, „ten drugi” w Teatrze Laboratorium. Blisko osiemnaście komentarzy Flaszena do poszczególnych przedstawień Grotowskiego otwiera tę edycję. A potem następują recenzje i omówienia, a także polemiki, pisane niejako „na gorąco” przez świadków zjawiska, gdzie pozycję kluczową odegrał bodaj nestor polskiej krytyki teatralnej, Tadeusz Kudliński. Dalej idą syntezy: od Broniewskiego do Kolankiewicza, z kluczową dla Teatru 13-Rzędów rozprawą Zbigniewa Raszewskiego. Najwięcej dowolności widać w sekwencji ostatniej tomu, która zbiera „do ogniska” studia i szkice badaczy najmłodszych, pisane po latach eseje i rozprawy: Majchrowskiego, Kornasia, Wójtowicz, Kanabrodzkiego. W tomie nie zabraknie również – a jakże – studiów Zbigniewa Osińskiego. (Jan Ciechowicz) źródło opisu: www.grotowski.net źródło okładki: www.grotowski.net