Martwa natura jest popularnym i uprawianym niemal powszechnie gatunkiem malarskim. By się o tym przekonać, wystarczy przejść się między obrazami rozstawionymi na Rynku Starego Miasta w Warszawie. Obok najbardziej atrakcyjnych z punktu widzenia potencjalnego odbiorcy/nabywcy wedut i pejzaży, poczesne miejsce zajmują tu dzieła o tematyce martwonaturowej (przede wszystkim bukiety/kwiaty). Stosunkowo bogatą i zróżnicowaną ofertę martwych natur można znaleźć w galeriach internetowych i na indywidualnych/prywatnych stronach artystów. Zna ten gatunek też każdy, kto zetknął się z edukacją plastyczną. I dziś bowiem u jej podstaw leŜy odwzorowywanie zaaranżowanej w studiu lub klasie kompozycji przedmiotów. Głownym przedmiotem badań w niniejszej książce są zagadnienia związane z teorią i praktyką odbioru ("odczytywania") obrazow o tematyce martwonaturowej. Uważa się, że martwe natury są swoistymi zaszyfrowanymi komunikatami, tekstami zapisanymi w języku symboli wizualnych. Aby ten tekst-szyfr właściwie odczytać, niezbędne jest znalezienie odpowiedniego „klucza”. Książka nie ma wyraźnie wyodrębnionego podsumowującego zakończenia, wniosków uogólniających. Ostatni rozdział jest próbą prezentacji tendencji rozwojowych współczesnego malarstwa martwonaturowego. Tu zaś ciągle jest więcej pytań niż odpowiedzi. Obok form tradycyjnych pojawiają się próby przekraczania granic gatunkowych lub przedstawienia jedynie nawiązujące do martwej natury. Tematykę martwonaturową „przeszczepia” się na obszar fotografii czy rzeźby (czego przykładem jest Zastávka (2005) w Libercu autorstwa Davida Černego). źródło opisu: http://www.tutajteraz.sklepna5.pl/towar/61/martwa-...(?) źródło okładki: http://www.tutajteraz.sklepna5.pl/towar/61/martwa-...»