Pierwsze miłosne uniesienia, trudne relacje z bliskimi, kluczowe etapy, które decydują o przyszłości. Samotność, rozczarowania, zawiedzione nadzieje i ulotne chwile szczęścia. Pisząc o ludziach, którzy zbliżają się do momentów krytycznych w swoim życiu, które pozostawią w nich trwały ślad, Rose Tremain tworzy niezwykłej urody prozę: subtelną a zarazem bardzo sugestywną. Umiejętnie buduje nastrój intymności – poznajemy myśli i najgłębiej skrywane uczucia bohaterów. Towarzysząc im w zmaganiach z codziennością szybko odkrywamy, że to, co najważniejsze autorka zachowała w sferze domysłu, pozostawiając czytelnikowi swobodę interpretacji. Zniewalający zbiór! Te opowiadania, czy to rozgrywające się w Rosji czasów Tołstoja, czy we Francji w trakcie II wojny światowej czy we współczesnym Londynie, jednakowo emanują ludzkim pożądaniem, podłością i nadzieją. – „Kirkus Review” Bohaterowie Tremain są często samotnikami, pogrążonymi bardziej w emocjonalnej niż fizycznej izolacji i uwikłanymi przez pamięć, pożądanie lub lojalność w sytuacje, których nie są w stanie dłużej kontrolować. – „The Guardian” Nawet w najbardziej melancholijnych opowiadaniach Tremain wprowadza przebłyski nadziei i humoru. Ludzka omylność jest bardziej zróżnicowana niż przygnębiająca, a ten zbiór opowiadań z subtelnością i wdziękiem podkreśla, jak bardzo ludzkie jest błądzenie. ­ – „The Telegraph” Czytanie opowiadań Tremain jest jak sączenie Campari z wodą sodową w eleganckim hotelu – jest absolutnie na czasie, lecz bez poczucia, że jest się niewolnikiem aktualnej mody […]. W jej głosie jest orzeźwiająca cierpkość i jednoczesna odmowa sprowadzania najważniejszych ludzkich doświadczeń do prostych kategorii. – „The New York Times” źródło opisu: http://www.grupawydawniczafoksal.pl źródło okładki: materiały wydawnictwa