Epikur był Ateńczykiem z gminy Gargettos. Urodził się w 341 r. przed Chr. na wyspie Samos, dokąd jego ojciec przywędrował wraz z innymi kolonistami na przełomie 352 i 351 r. Zmarł w Atenach w 271 r. przed Chr. Filozofia Epikura przedstawiała się nader atrakcyjnie, zwłaszcza dla zagubionych i niepewnie się czujących w nowym ładzie czy raczej bezładzie moralnym. Epikur wyszedł naprzeciw naturalnym, a często tajonym skłonnościom, kiedy mówił, że najwyższym dobrem jest przyjemność. Do tego nie tylko głosił naukę o szczęściu, lecz także podawał sposób na osiągnięcie tegoż szczęścia, swoistą metodę, terapię umysłową, którą przejął od Demokryta z Abdery i już samodzielnie rozwinął. Utrzymywał mianowicie, że przez kontrolę swych myśli, swojej wyobraźni, poprzez odpowiednie rozmyślania, a nade wszystko poprzez zdobycie racjonalnej wiedzy o świecie i człowieku można osiągnąć stan spokoju wewnętrznego oraz siłę duchową, utrzymywaną potem dzięki dobrym myślom i czynom oraz wspomnieniom o nich, czyli swego rodzaju medytacjom. Ma to stworzyć skuteczną ochronę przed cierpieniami i wszelkiego rodzaju przykrościami. Filozofia Epikura jawi się jako swego rodzaju posłanie, a więc dość osobliwe jak na filozofię , zwłaszcza filozofię nowożytną i współczesną, posłanie wprawdzie filozoficzne, ale jednak posłanie, a nawet - rzec można - jako swego rodzaju ''dobra nowina''. źródło opisu: http://www.kul.com.pl/index.php?products=product&prod_id=567 źródło okładki: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 2007