„Kultura masowa a marketing polityczny” to interesująca pozycja prezentująca zależności pomiędzy tymi dziedzinami na przykładzie kampanii prezydenckich w USA w 2004 i 2004 roku. Poza pierwszym, mocno teoretycznym, rozdziałem cała książka jest napisana w sposób bardzo przystępny i może być znakomitym przewodnikiem po głównych elementach procesu wyłaniania amerykańskiego prezydenta. Autor trafnie wskazuje na bardzo istotne dla nowoczesnej polityki trendy, omawiając jej coraz większą symbiozę z kulturą masową. Notatki z lektury Mediatyzacja zjawisko opisujące wkraczanie polityki na obszar kultury masowej i popularnej, czy wzajemne przenikanie się systemów medialnych, kulturowych i politycznych, systemy medialne górują nad systemem politycznym, uzależniając aktorów politycznych od medialnego funkcjonowania – politycy stając pod presją obecności w mediach dostosowują się do narzucanych przez nie reguł, Marketing polityczny i kultura masowa kultura masowa stanowi pas transmisyjny pomiędzy politykami a społeczeństwem, twórcy kultury masowej uczestniczą w marketingu wyborczym. kultura masowa może być narzędziem manipulacji, szczególnie młodych wyborców. obopólne korzyści – politycy zyskują lepsze dotarcie do wyborców, artyści zwiększają swoją popularność i podkreślają swoje znaczenie. ELEMENTY KULTURY MASOWEJ A POLITYKA Plakaty wyborcze personalne – prezentujące kandydata, tematyczne – odnoszące się do kwestii programowych. Radio wywiady wyborcze, audycje polityczne, miejsce emisji reklam politycznych. Muzyka element pozytywnej kampanii – ścieżka dźwiękowa klipów wyborczych, temat muzyczny kampanii, element kampanii negatywnej – zniechęcanie przez muzyków konkurenta lub reprezentowanej przez niego idei poprzez np. publiczne deklaracje niechęci, teksty piosenek, przemowy na koncertach. poparcie udzielane przez muzyków kandydatowi. Kino filmy dokumentalne – kino zaangażowane np. krytyka administracji Busha w filmach Michaela Moore’a. filmy o politykach – rzadko stosowane ze względu na długość filmu, chociaż zdarzają się takie produkcje np. Bill Clinton – „The man from Hope” z 1992. Telewizja telewizja sprawozdawcą i kreatorem rzeczywistości politycznej, istotna rola telewizyjnych debat prezydenckich, reklama polityczna – spoty wyborcze. Internet dwukierunkowość wymiany informacji, efektywność cenowa, wysoka multimedialność. KAMPANIA W 2004 Debaty prezydenckie 3 debaty kandydatów na prezydenta – najważniejsza jest pierwsza debata, później wyborcy nie oglądają uważnie, 1 debata kandydatów na wiceprezydentów, podczas kampanii reelekcyjnej debaty są korzystniejsze dla osoby ubiegającej się o wybór, niż dla urzędującego prezydenta, bo mają mniej do stracenia i mogą atakować prezydenta za niepowodzenia kadencji. Muzycy w kampanii 2004 muzycy i twórcy kultury masowej występują podczas konwencji i spotkań wyborczych, twórcy kultury masowej pomagają politykom w tworzeniu klipów wyborczych, muzycy deklarują sprzeciw wobec urzędującej administracji. NGO w kampanii 2004 Rock the Vote – organizacja broniąca artystów rockowych przed atakami Republikanów, zachęcająca młodzież do partycypacji poprzez akcje kulturalne i rozrywkowe – aktywna na początku lat 90-tych i w pierwszej dekadzie XXI wieku, Billionaries for Bush – tworzyła prześmiewcze kampanie spotów w Internecie, organizowała uliczne happeningi przeciwko administracji Busha, która zdaniem członków BfB działała w interesie bogaczy, NY America – wzmożona kampania antyprezydencka podczas konwencji Republikanów w Nowym Jorku. Zorganizowała festiwal sztuki i cykl debat politycznych, National Hip-hop Political Convention, Punkvoter – organizacje muzyków, zespołów i wytwórni przeciwko polityce Busha, The Backbone Campaign – organizacja zabiegająca o dobre imię Demokratów, zorganizowała uliczny marsz poparcia dla Kerry’ego w Bostonie podczas Konwencji Demokratów, wręczyła podczas prawyborów nagrodę za szerzenie demokracji jednemu z kandydatów. INNE Konwencje wyborcze trwają kilka dni, są wyreżyserowane, z pokazami multimedialnymi i oprawą audiowizualną, główny punkt programu to wystąpienie kandydata na prezydenta, wystąpienia wspierających polityków i artystów. Rola reklamy politycznej kreacja wizerunku polityka, utrwalanie wizerunku polityka, tworzenie negatywnego wizerunku przeciwnika, przedstawianie i wyjaśnianie programu wyborczego, zdobywanie funduszy na kampanię. Koncepcja racjonalnego wyborcy S.L. Popkina (reasoning voter) Wyborca racjonalny postrzega rzeczywistość za pomocą: skryptu – scenariusz, przybliżony opis, uproszczenie rzeczywistości, skrótów – np. wnioskowanie o poglądach kandydata na podstawie jego przeszłości. „Trzecia partia w USA” Nie odgrywa dużego znaczenia, ale może odbierać istotne kilka procent j źródło opisu: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010 źródło okładki: http://www.marszalek.com.pl/