„Detektywistyczna” historia fascynującego procesu przyswajania sobie przez świat teorii heliocentrycznej Wiosną 1543 roku do umierającego Mikołaja Kopernika dotarła wreszcie upragniona przesyłka – wydrukowany egzemplarz dzieła O obrotach sfer niebieskich. Choć Kopernikowi nie dane było się o tym przekonać, jego traktat, który stwierdza, że środkiem wszechświata jest nie Ziemia, lecz Słońce, uważa się obecnie za jedną z najważniejszych prac naukowych wszech czasów. Cztery i pół wieku po ukazaniu się O obrotach astrofizyk Owen Gingerich – profesor astronomii w Smithsonian Astrophysical Observatory, profesor historii nauki na Uniwersytecie Harvarda, laureat nagród naukowych Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego – rozpoczął poszukiwania wszystkich zachowanych egzemplarzy dzieła. Inspiracją był zdumiewający zarzut Arthura Koestlera, który stwierdził w swoich głośnych Lunatykach: od chwili gdy książka Kopernika opuściła prasę drukarską, nikt jej nie przeczytał. Tymczasem już pierwszy egzemplarz, na jaki natrafił Gingerich, świadczył o czymś wręcz przeciwnym. Po 30 latach poszukiwań, po przebadaniu blisko 600 egzemplarzy O obrotach – takich które należały do Galileusza, Keplera i innych wielkich astronomów, i takich, które znajdowały się w rękach świętych, heretyków, łotrów i maniakalnych bibliofili – Gingerich mógł napisać tę niezwykłą książkę. Książka, której nikt nie przeczytał, „detektywistyczna” historia okraszona mnóstwem anegdot, opowiada o fascynującym procesie przyswajania sobie przez świat teorii heliocentrycznej, dokonujący się w czasach wielkich napięć między nauką i Kościołem, i dowodzi, że dzieło Kopernika stało się dla ludzkości inspirujące i rewolucyjne. źródło opisu: http://czytelnia.onet.pl/0,6055,0,0,0,0,ksiazka_kt...(?) źródło okładki: http://czytelnia.onet.pl/0,6055,0,0,0,0,ksiazka_kt...»