Miniprzewodnik Wydawnictwa Bezdroża opisujący najważniejsze atrakcje turystyczne miasta bądź regionu. Poznasz historię miejsca, przeczytasz opisy atrakcji turystycznych i (najważniejsze dla turysty) informacje praktyczne: co warto zobaczyć, gdzie szukać noclegu i jak dojechać w miejsce, którego nie można pominąć zwiedzając okolicę. Zapraszamy na wycieczkę! Ziemia Kłodzka Samo ukształtowanie terenu na styku Sudetów Środkowych i Wschodnich w sposób naturalny wyodrębniło region, który od zarania historii odznaczał się odrębnością administracyjną i kulturową. Wybiegający od Przełęczy Międzyleskiej (534 m n.p.m.) tektoniczny Rów Górnej Nysy łączy się z obszerną Kotliną Kłodzką, z której z kolei „wybiega" na północny zachód Obniżenie Noworudzkie. Te trzy jednostki tworzą największe zaklęśnięcie w obrębie Sudetów. To dogodne przejście między pasmami górskimi było wykorzystywane od początku wędrówek ludzkich z południa na niziny pozasudeckie, a od neolitu teren ten był już trwale zasiedlony. Najprawdopodobniej omawiany obszar należał do Państwa Wielkomorawskiego (IX-X w.), w 2. poł. X w. znalazł się we władaniu czeskiego rodu Sławnikowiców, a po ich wymordowaniu przez Przemyślidów wszedł w skład państwa czeskiego. O tej przynależności po kilkuwiekowych walkach przesądziła w 1137 r. ugoda między Bolesławem Krzywoustym a księciem Sobiesławem, zgodnie z którą tereny te stały się częścią Korony Czeskiej. Kupiwszy starostwo kłodzkie w 1454 r., czeski regent Jerzy z Podiebradów cztery lata później uzyskał godność hrabstwa dla tego terytorium. Hrabstwem było ono aż do czasu włączenia - w wyniku wojen śląskich (1740-63) - do nowo utworzonej pruskiej prowincji Śląska. W 1945 r. ustalono nazwę regionu: ziemia kłodzka. Z jej granicami pokrywa się dokładnie zasięg powiatu kłodzkiego, jednego z najciekawszych krajoznawczo i turystycznie obszaru w Polsce. Przebiegają tędy trasy tranzytowe na południe Europy: przez Przełęcz Międzyleską - drogowa i kolejowa, przez Kudowę-Słone - drogowe. Od 1996 r. ziemia kłodzka wchodzi w skład Euroregionu Glacensis, do którego należą też przyległe gminy czeskie. źródło opisu: Helion źródło okładki: Helion