Wszelki zamęt w Kościele, który niejednokrotnie wytykają tak zwanym charyzmatykom sceptyczni wobec darów epifanijnych wierzący, powodowany jest nie naturą owych darów, ale nieodpowiedzialnością osób nimi obdarowanych; ów zamęt, rozbicia a nawet zgorszenia pojawiają się zazwyczaj wtedy, gdy posługa charyzmatyczna zostaje oderwana od tego właśnie fundamentalnego kontekstu, w którym powinna być osadzona: od służby prawdzie o realnej obecności Jezusa w słowie, w sakramencie i w modlitwie, a zatem - w tym, co stanowi samo serce duchowej i liturgicznej tradycji Kościoła. Tak oderwane, charyzmaty stają się niebezpiecznymi narzędziami, angażowanymi w służbie realizacji ludzkiej małostkowości i nieuporządkowanych ambicji; więcej w nich wtedy psychologicznego mirażu i płytkiej emocjonalności niż autentycznego działania Ducha Świętego. Jak zatem bezpiecznie i w sposób uporządkowany korzystać z charyzmatów? Jak związać je z samym sercem najgłębszej tradycji Kościoła? Jaką rolę pełnią one w indywidualnym doświadczeniu duchowym i jak praktycznie posługiwać nimi we wspólnocie? Odpowiedź na te i inne pytania przynosi właśnie ta książka. Aleksander Bańka dr filozofii, politolog świecki lider Centrum Duchowości Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Katowickiej źródło opisu: www.emmanuel.pl źródło okładki: www.emmanuel.pl