W tę książkę warto zainwestować, ponieważ ma ona wartość ponadczasową, podobnie jak standard ISO, na którym jest oparta. Można ją polecić jako źródło odniesienia dla języka C++. Warto ją czytać i poznawać zawarte w niej krótkie, a treściwe wprowadzenia teoretyczne i teksty źródłowe oraz omówienia programów. Zrozumienie podstawowych koncepcji i opanowanie konstrukcji języka C++ nie wymaga znajomości żadnego innego języka programowania. Jeżeli ktoś chce poznać i opanować warsztat programowania obiektowego, to książka Język C++. Standard ISO w praktyce znakomicie posłuży temu celowi. W tekstach i omówieniach około 200 programów można znaleźć wiele wskazówek dotyczących pragmatyki, tj. możliwości i umiejętności stosowania różnych konstrukcji językowych w tych samych lub odmiennych kontekstach, a także użyteczne idiomy językowe. Wykład wywiedziony ze standardu nie podlega chwilowym modom, związanym z różnymi środowiskami programistycznymi, a więc jest niezależny od aktualnych interesów producentów oprogramowania narzędziowego. Książka prezentuje syntaktykę, semantykę i pragmatykę hybrydowego, proceduralno-obiektowego języka programowania C++. Prezentowane treści są zgodne ze standardem ISO z roku 2003. Omawiane w kolejnych rozdziałach konstrukcje językowe opisano zwięźle, jednak wystarczająco dokładnie. Konstrukcje te starano się opisywać nie w formie suchych, sformalizowanych definicji, lecz semantycznie bogatszych i lepiej zrozumiałych definicji nieformalnych. Przeczytanie książki umożliwia poznanie języka C++ pod warunkiem, że skompilujemy i wykonamy (łatwe do wydzielenia z tekstu) zamieszczone w niej programy. Do przetwarzania programów można wykorzystać zarówno kompilator wywoływany z wiersza polecenia (np. GNU g++ w środowisku Unix/Linux), jak i jedno z tzw. środowisk zintegrowanych (np. Borland bc3.1, bc5.01, bcb6, Eclipse, VIDE, Dev-C++). Wykład jest prowadzony w sposób systematyczny: od podstawowych elementów i konstrukcji języka którym towarzyszą proste programy, przez konstrukcje wynikające z paradygmatu proceduralnego, kończąc na specyficznych własnościach klas i obiektów, takich jak dziedziczenie, polimorfizm, parametryzacja klas i funkcji, dynamiczna identyfikacja typów. Warto również zwrócić uwagę na omawiane w książce objęte standardem ISO tematy, takie jak obsługa wyjątków, tworzenie obiektów funkcyjnych, elementy biblioteki STL oraz przestrzenie nazw. źródło opisu: Helion źródło okładki: Helion