Na podstawie bogatej literatury przedmiotu, dostępnych źródeł, a przede wszystkim własnych badań empirycznych, autor wykazał wielowymiarowość zdarzeń, wzajemne wzmacnianie działających uwarunkowań procesu formowania się i przemian środowiska jazzowego, a przede wszystkim ich wpływ na tożsamość kolejnych generacji muzyków, powstawanie specyficznych kryteriów obowiązujących w tym środowisku, a służących definiowaniu pozycji poszczególnych twórców w polu jazzu.Z recenzji prof. dra hab. Stanisława KłopotaKsiążka Igora Pietraszewskiego jest bardzo cennym studium jednego z najważniejszych i najciekawszych gatunków sztuki uprawianych w Polsce XX wieku – jazzu. W czasach realnego socjalizmu jazz był otoczony aurą owocu zakazanego i sztuki zbuntowanej. Zatem pytanie, które motywuje pracę: „jaka była – tak naprawdę – rola jazzu w PRL-u” jest bardzo celne. […] W pracy nad rekonstrukcją historycznego przebiegu instytucjonalizacji pola jazzu w Polsce autor wykazuje się imponującą wiedzą. Wywiady dostarczają świetnego materiału empirycznego, który jest niezwykle umiejętnie wpleciony w narrację i starannie zinterpretowany.Z recenzji prof. dra hab. Jana KubikaIgor Pietraszewski, socjolog i jazzman, przedstawia w swej książce socjologiczne studium polskiego jazzu od lat 20. XX w. aż do dzisiaj. Poprzez dzieje gatunku muzycznego, który był w czasach stalinowskich wyklęty, a później oswajany przez państwowy mecenat PRL-u i wreszcie przez wolnorynkowe mechanizmy rządzące kulturą w III RP, autor pokazuje kawał niezafałszowanej historii Polski. Czytelnik znajdzie tu obraz niedawnej przeszłości nakreślony z wnikliwym zrozumieniem, wolny od prostackich schematów.Z recenzji prof. dra hab. Karola ModzelewskiegoO autorzeIgor Pietraszewski, doktor socjologii, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego, zajmuje się socjologią kultury, sztuki i muzyki. Jest muzykiem saksofonistą, członkiem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i rady artystycznej festiwalu „Jazz nad Odrą”. źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras