Kontrowersyjna, osobista i naznaczona indywidualnym piętnem interpretacja dziejów kultury rosyjskiej Nie potrafię opisać bogactwa tej książki. Jest pełna szczegółów, lecz wolna od suchego tonu, barwna, lecz nie „krzykliwa”, sięga szeroko, lecz nie lansuje nadzwyczajnych teorii. Co więcej, jest to historia kultury, w której implicite obecna jest świadomość, że idee nie wynikają tak po prostu z innych idei, że historia kultury interpretuje i wpływa na dzieje polityczne i gospodarcze, mimo iż jest niesiona ich nurtem i miotana ich zdarzeniami. Trudno dziś znaleźć historyków, którym starcza chęci – i umiejętności – by pisać dla szerokiego czytelnika na tak rozległy temat. James H. Billington jest takim właśnie badaczem. Jego dzieło uczyni Rosję zrozumiałą w oczach Zachodu skuteczniej niż dziesiątki przedsięwzięć w ramach wymiany kulturalnej. Elizabeth Janeway, „Books Today” Niezwykle rzadko pojawia się książka tak śmiała i błyskotliwa, że wszystkie inne podobne próby wydają się w porównaniu z nią bezbarwne i przeciętne. Taką właśnie książką jest Ikona i topór pióra Jamesa H. Billingtona. Billington to pisarz sprawny. […] Rezultatem jego pracy jest mocno kontrowersyjna, osobista i naznaczona indywidualnym piętnem interpretacja dziejów kultury rosyjskiej. […] Poprzez styl narracji oraz dobór materiałów ilustracyjnych autor podejmuje świadomy wysiłek obliczony na zaangażowanie czytelnika, przeniesienie go w samo centrum rosyjskiej areny dziejów. […] Jego proza w poetycki i sugestywny sposób odmalowuje zarówno obraz, jak i nastrój epoki. […] Billington czerpie z licznych źródeł, z łatwością poruszając się na obszarze literatury, filozofii, muzyki, sztuki, architektury, a nawet filologii. George D. Jackson jun., „Slavic Review” źródło opisu: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008 źródło okładki: zdjęcie autorskie