Na polskim rynku wydawniczym nie pojawiła się jak dotąd książka poświęcona polskim filmom historycznym z okresu PRL. Syntezy rodzimej X Muzy zawierają dużo informacji na temat związków kina i historii, jednak z racji swych ogólnych założeń, nie opisują tego interesującego tematu w sposób dogłębny i wyczerpujący. Polski film historyczny ma ponad stuletnią tradycję – pierwsze tego typu produkcje pojawiły się na ziemiach polskich jeszcze w czasach zaborów przed I wojną światową. W dwudziestoleciu międzywojennym rodzime kino wielokrotnie podejmowało historyczne wątki, a Józef Lejtes, uznawany za najważniejszego twórcę międzywojnia, traktował wycieczki w głąb polskiej przeszłości jako swoistą wizytówkę artystyczną. Kinematografia PRL opierała się w znacznym stopniu na poszerzonej refleksji historyczno-historiozoficznej i podczas tak długiego (jak na dzieje X Muzy) okresu historycznofilmowego wyprodukowano w Polsce setki produkcji poświęconym refleksjom na temat bliższej i dalszej przeszłości. O dużej wadze kina historycznego Polski Ludowej może świadczyć również fakt, że na siedem Oscarowych nominacji w latach istnienia PRL, aż sześć dotyczyło filmów, dla których tłem były wydarzenia historyczne. Jednym z istotniejszych wątków książki będzie wskazanie i opisanie propagandowej funkcji kina historycznego PRL. Po 1989 roku historia nadal jest ważnym elementem rodzimej kinematografii, a od powstania w 2005 roku Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej widać, że tematyka historyczna jest jednym z głównych tematów poruszanych przez polskich twórców. Monografia Klio na ekranie Polski Ludowej ma stanowić uzupełnienie luki na polskim rynku filmoznawczym. Szerokość tematyki (w PRL wyprodukowano kilkaset filmów historycznych) wymusza na autorze przyjęcie odpowiednich warunków metodologicznych w podziale materiału filmowego. źródło opisu: http://wyd.ug.edu.pl/oferta_wydawnictwa/68322/hist...(?) źródło okładki: http://wyd.ug.edu.pl/oferta_wydawnictwa/68322/hist...»