Jacques Derrida (ur. 15 lipca 1930 w El-Biar w Algierii, zm. 8 października 2004 w Paryżu) – francuski filozof, przez wielu uważany za przedstawiciela postmodernizmu, choć sam nie lubił tej kategoryzacji.Urodził się w rodzinie Żydów sefarydyjskich jako trzeci z pięciorga dzieci. Otrzymał imię „Jackie” – później zmienił je na „Jacques”. Dzieciństwo i młodość spędził w mieście urodzenia. Gdy w 1942 roku poszedł do szkoły został wyrzucony z liceum przez francuską dyrekcję zgodnie z zaleceniami reżimu Vichy. Derrida wolał stracić rok niż pójść do liceum żydowskiego stworzonego przez zwolnionych nauczycieli dla niechcianych dzieci żydowskich. Młody Derrida uwielbiał grać w piłkę nożną – jako chłopiec marzył, że zostanie piłkarzem zawodowym. Już w młodości zaczytywał się w dziełach Camusa, Gide’a, Nietzschego i Rousseau, poważnie zaczął jednak myśleć o studiach filozoficznych w latach 1948-1949. Uczęszczał do renomowanego paryskiego Lycée Louis-le-Grand; po dwukrotnej porażce egzaminacyjnej – w roku 1951 został przyjęty do l'École Normale Supérieure. Już pierwszego dnia studiów Derrida spotkał Louisa Althussera, z którym niebawem się zaprzyjaźnił; przyjaźń łączyła go również z Michelem Foucault, na którego wykłady uczęszczał. Po wizycie w Archiwum Husserla w Leuven rozpoczął tłumaczenie jego pracy O pochodzeniu geometrii. W roku 1957 Derrida otrzymał stypendium Harvard University. W czerwcu 1957 roku poślubił w Bostonie Marguerite Aucouturier. Ze związku tego przyszło na świat dwóch synów: w 1963 roku – Pierre; w 1967 roku – Jean; trzeci – Daniel – urodził się w roku 1984 ze związku Derridy z Sylviane Agacinski. Podczas wojny algierskiej, w latach 1957-1959, Derrida na własną prośbę został nauczycielem dzieci wojskowych – nauczał francuskiego i angielskiego. W tym samym okresie nawiązał związki z grupą Tel Quel. W latach 1960-1964 Derrida wykładał filozofię na Sorbonie; w latach 1964-1984 był wykładowcą filozofii w l'École Normale Supérieure. Derrida wiele podróżował, pełnił – przez dłuższy lub krótszy czas – wiele funkcji. Był kierownikiem studiów w École des Hautes Études en Sciences Sociales w Paryżu; razem z François Châtelet i innymi w roku 1983 powołał do życia Collège international de philosophie (CIPH) – instytucję, która miała umożliwiać prowadzenie badań filozoficznych, dla których nie było miejsca w akademii czy na uniwersytecie – Derrida był pierwszym dyrektorem kolegium. W roku 1986 Derrida został profesorem nauk humanistycznych na University of California – to właśnie tam znajduje się największe archiwum jego rękopisów. Regularnie wykładał na innych wielkich uniwersytetach amerykańskich: Johns Hopkins University, Yale University, New York University, The New School for Social Research. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. frankfurckiej Nagrody im. Adorna (2001). Otrzymał doktoraty honorowe: Cambridge University, Columbia University, The New School for Social Research, University of Essex, Williams College, Uniwersytetu Śląskiego. W roku 2003 zdiagnozowano u Derridy raka trzustki – Derrida z wolna tracił mowę, nie mógł podróżować. Zmarł w paryskim szpitalu wieczorem 8 października 2004. źródło opisu: tezeusz.pl źródło okładki: tezeusz.pl