Autor prowadzi ciekawą geopolityczną analizę korzyści, jakie odniesie Polska wchodząc do Unii Europejskiej. Poszerzenie UE pokazane jest w kontekście występujących obecnie problemów i zahamowań rozwojowych Europy. Autor wysuwa i udowadnia tezę, iż radykalne przejście od 15 do 25 otwiera nowe perspektywy rozwojowe zarówno dla nowych członków, jak i dla UE. Pokazuje, że Polska jako największy z nowoprzyjętych krajów ma szansę być jednocześnie największym beneficjentem procesu poszerzenia. Odwołując się do wielkich celów ogólnych państwa zawarły konkretne porozumienie, inicjując wspólne działania w precyzyjnie wyznaczonych zakresach. Integracja europejska rozwijała się przybywała państw członkowskich, poszerzano zakresy aktywności, tenże sam Traktat Rzymski wielokroć poprawiano i uzupełniano. Jedno pozostało niezmienne. Za każdym razem państwa członkowskie, korzystając ze swych praw suwerennych, jednomyślnie ustalały zasady, formy i kierunki integracji oraz zlecały ich realizację powołanym w tym celu instytucjom, którym nadawały i zmieniały uprawnienia. Tak trwa po dziś dzień. Nie brak ludzi, którzy mają nadzieję, że ulegnie to zmianie, a Unia uzyska samoistne uprawnienia, całkowicie niezależne od woli państw członkowskich. Inni uważają, że byłoby to niewłaściwe, nawet szkodliwe. W tych dysputach trzeba widzieć współczesny rozdział trwający ponad tysiąc lat rozhoworów jaki kształt powinna przybrać Europa. Nieraz prowadziło to do uzgodnienia rozwiązań regionalnych i paneuropejskich, które stosowano w praktyce. Tworzyły i rozwiązywały je państwa jakkolwiek nigdy z góry nie przewidywano procedur dezintegracyjnych. Pod tym względem możemy powiedzieć, że współczesna integracja swoim rozmiarem i intensywnością strukturalną przerasta w takim stopniu wcześniejsze rozwiązania paneuropejskie, w jakim globalizacja świata ery postindustrialnej wyprzedziła europejskie systemy preindustrialne. Przyszłość zawsze jest dla nas tajemnicą, ale dzisiaj i w dającym przewidzieć się czasie integracja europejska jest i będzie emanacją decyzji suwerennych państw. Przyjęły one takie, a nie inne rozwiązanie i przestrzegają go nad wyraz konsekwentnie. Pełna, pogłębiona świadomość społeczna wyżej zarysowanego charakteru współczesnej integracji jest konieczna w każdym kraju członkowskim; stanowi ona niezbędny warunek, aby dane państwo było w stanie w optymalnym zakresie wykorzystać swoje uczestnictwo w Unii Europejskiej. Bez tej świadomości podmioty jednoczenia Europy spadają bezwiednie do poziomu przedmiotów procesu sterowanego poza nimi. źródło opisu: http://ksiegarnia.bellona.pl/index.php?c=boo&bid=479 źródło okładki: http://ksiegarnia.bellona.pl/index.php?c=boo&bid=479