Napisy na płytach grobowych na ogół niewiele mówią o tych, którzy są pod nimi pochowani: podane jest imię, nazwisko, daty, czasami zawód - przechodzimy obojętnie. Na niektórych starych grobach rzymskich można przeczytać króciutkie życiorysy, informacje o zmarłych: kim byli, jaki doświadczył ich los, co czynili dla innych. Czyta się to z zainteresowaniem, z zadumą - i spoczywający pod ziemią stają się nam jacyś bliżsi. Stanisław Leon Machowiak opracował zbiór wierszy pod tytułem "Epitafia". Jest to nowe, poszerzone wydanie książeczki "Tak ich zapamiętałem", która ukazała się w 1988 roku. Autor pisze o poetach i literatach związanych z Poznaniem i regionem poznańskim. Tomik wydany jest w oryginalnej, ciekawej formie niejako rozmowy, kontaktu ze zmarłymi: na jednej stronie książki autor drukuje wspomnienia o tym, który odszedł, o jego życiu i działalności - a na stronie obok czytamy jak gdyby myśli, przekazania zmarłego. Kilka zdań, krótkich wersów informuje, przybliża nam Nieobecnych, ich działalność, zasługi, trudy życia, czasami tragedie... Książka godna jest specjalnego uznania. Stanisław Leon Machowiak w swojej twórczości niejednokrotnie porusza problem śmierci, przejścia do Hadesu, niezapominania tych, którzy są już "po tamtej stronie". Ludziom szczególnie zasłużonym dla kultury w regionie poznańskim buduje ze swoich wierszy pomniki pamięci i dłutem słów rzeźbi na nich epitafia, które mówią, przekazują, kim oni byli i co zdziałali. Te wiersze-epitafia przyczynią się do tego, że chociaż odeszli w cień śmierci, nie odejdą w cień... zapomnienia. źródło opisu: Kantor Wydawniczy SAWW, 1993