() Nowe technologie powoli zmieniają oblicze edukacji. Wszelkie zmiany w tym obszarze dotyczą przede wszystkim zmiany myślenia o szkole, a to proces bardzo trudny, związany z przemodelowaniem własnej mentalności w kierunku akceptacji zmian. Jak na razie są to zmiany oddolne, tzn. promowane przez ciągle jeszcze zbyt małą, ale na szczęście rosnącą grupę nauczycieli najsilniej zaangażowanych, aktywnych, dla których wykonywanie swojego zawodu jest misją, wyzwaniem i pasją. Wykorzystywanie narzędzi nowych technologii w kształceniu to zagadnienie złożone, wielowymiarowe i ze względu na niezwykłą dynamikę trudne do jednoznacznego opisu. Edukacja stanowi szczególnie istotny komponent i warunek rozwoju gospodarczego kraju, zatem problematyka ta ma duże znaczenie praktyczne. Konieczne jest uwzględnianie zarówno korzyści płynących z nasycania edukacji narzędziami technologii informacyjnej, jak też związanych z tym procesem licznych zagrożeń. Każda bowiem technologia przywołując słowa Neila Postmana z jego znakomitej książki Technopol. Triumf techniki nad kulturą jest zarazem ciężarem i błogosławieństwem, nie albo albo, lecz tym i tym jednocześnie. Trzeba też edukację postrzegać dziś znacznie szerzej niż dotąd, gdyż nowe technologie rozszerzyły pojęcie szkoły. Dzięki mobilnym narzędziom mamy obecnie możliwość uczenia się wszędzie i o każdej porze, a przestrzeń edukacyjna stopniowo staje się harmonijnym połączeniem trzech elementów: przestrzeni tradycyjnej (tradycyjne mury szkoły wraz z infra-strukturą), przestrzeni społecznej (centra nauki, kultury, parki krajobrazowe) oraz przestrzeni wirtualnej. Wspólną troską wszystkich edukatorów powinno być poszukiwanie dróg racjonalnej integracji wymienionych tu komponentów, by z sukcesem realizować proces kształcenia, którego zadania lapidarnie i jakże pięknie przedstawił siedemnastowieczny hiszpański jezuita Baltazar Gracjan kształcić umysł i polerować obyczaje. Janusz Morbitzer (frag. Wstępu) źródło opisu: Helion źródło okładki: Helion