Marcin Wolski jest znaną postacią w środowisku literackim. Pisarz, satyryk i dziennikarz zebrał swoje wiersze w jeden zbiór. Różnorodna tematyka, wydzielona z różnych tomów, moim zdaniem najlepsze i najciekawsze wiersze. Znajdziemy w książce poezję dotyczącą polityki, o Janie Pawle II, satyrę religijną. Ten ostatni gatunek szczególnie przypadł mnie do gustu. Wiersze są naprawdę bardzo zabawne i głębokie. Uderzają w nie tylko w polityków, ale również w media, które często naginają prawdę byle tylko sprzedać gazetę w jak największym nakładzie. Co w duszy gra, co w brzuchu burczy to mistrz współczesnej satyry. Jego dowcipy są lekkie, przy czym jest to dość ostry osąd rzeczywistości, co bardzo mnie się podoba. Ukazuję sprawy ważne, odnosi się jednak z wielkim szacunkiem do Polski. Budowa wierszy odbiega nie co od ostatnich trendów literackich, poetyckich. Pan Marcin nie trzyma się kurczowo nowo-poetyckiego stylu pisania, który pomija interpunkcję i nie trzyma się tradycyjnego stylu. Wolski pisze klasyczne wiersze utrzymując tradycyjny styl (duże litery i interpunkcja). Będąc uczestnikiem warsztatów poetyckich zawsze dziwiłem się tej tendencji, wolę wiersze w klasycznym stylu, w takim jakim pisze autor Co w duszy... . Nie rozumiem tego nowego stylu – mody, której trzymają się tak zaciekle młodzi poeci. Interpretacja autora jest przecież bardzo ważna. Zbyt duże odchodzenie od zamysłu autora może spowodować złe zrozumienie poematu. Wiersze autora są bardzo w moim guście, zapadają na długo w serce. Mam nadzieje, że powstanie jeszcze nie jedne tomik pana Wolskiego, kto wie może uda się go zaprosić na spotkanie literackie do Kruszwicy. Gorąco zachęcam do poznania twórczości poety Marcina Wolskiego. źródło: Sekrety Literatury