Przedstawiony tu materiał to tylko cząstka mitycznej tradycji Iranu. Wybór mitów dyktowany był przede wszystkim tym, na ile wydają się organicznie związane z systemem mitycznym dawnego Iranu, irańskim światopoglądem i trwałymi jego cechami. Rezygnując ze względu na charakter tej książki z podawania źródeł, z których pochodzą poszczególne dane, starałam się jedynie zorientować czytelnika w charakterze tych źródeł, co bywa niekiedy konieczne także dla zrozumienia ich znaczenia i roli,jaką mogły kiedyś odgrywać w życiu umysłowym, ich genezy oraz związków z realiami życia społecznego. Dane pochodzące z różnych źródeł bywają niekiedy sprzeczne. Obraz, jaki powstaje przy zapoznaniu się z większą ilością przekazów, daleki jest od uładzonego, logicznego systemu dualistycznej doktryny. Zamazywanie owych sprzeczności wydaje się niesłuszne i nieuczciwe, one bowiem właśnie pokazują, jak funkcjonowały mity i rozwijały się formy ich przekazu. Pomiędzy poszczególnymi ogniwami występują niekiedy ogromne przerwy w czasie. To co zachodziło wtedy w tradycji, może być przedmiotem naszych domysłów. Hipotezy te nie mają waloru pewników i czytelnicy powinni sobie z tego zdawać sprawę. Ale równocześnie zarysowują się pewne prawidłowości, stałe, powracające w niemal całej historii idee, które można przyrównać do elementów narodowej podświadomości: te nie tracą swojej wartości, nośności ideowej, siły budzenia emocji. źródło opisu: Ze wstępu źródło okładki: skan własny (przycięty)