Często na ulicach większych miast spotykamy młodych, elegancko ubranych, przedstawicieli Kościoła chrześcijańskiego1, którzy oferują nam ukazanie pełni Objawionej Prawdy, czyli Ewangelii XX wieku. Prawdy bowiem, które są głoszone przez Kościół katolicki — jak twierdzą — są nieaktualne już od II wieku po Chrystusie. Ich zdaniem, 21 września 1823 r. anioł Moroni (czy też Moro) przekazał pełnię Odwiecznej Ewangelii Josephowi Smithowi, którą jego duchowi synowie pragną — z Bożego polecenia — ukazać światu jako odnowioną przez samego Stwórcę zazdrosnego o swój prawdziwy Kościół (por. NiP 1,30; Mos 11,22; 13,13), w ten to bowiem sposób przedstawiciele tego wyznania definiują swoją wspólnotę. Aby uzyskać zbawienie, musimy zatem — jak mawiają mormoni — bezwzględnie zaufać Bogu, którego starają się nam ukazać (por. He 2,2), a także odpokutować za swoje grzechy (por. Nip 10.67) i przyjąć chrzest w imię Jezusa Chrystusa (por. KM 8,24). Jedyna prawda jest zawarta w ich Odwiecznej Ewangelii — Księdze Mormona oraz w księgach zatytułowanych: Nauki i Przymierza oraz Perła Wielkiej Wartości, które należy przyjąć jako księgi objawione (przez samego Boga prorokom XIX wieku) na równi z Biblią2. Mówiąc o Bogu mormonów, nie sposób nie porównać ich obrazu Boga do chrześcijańskiej wizji Boga. Konieczne jest więc przeprowadzenie krytycznej analizy zagadnień zawartych w Księdze Mormona. źródło opisu: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/bog_mormonow_01.html źródło okładki: http://katalog.wydawnictwowam.pl/?Page=okladka&Id=27259