Poemat liryczny Czesława Miłosza Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada (1974) umieszczony w tomie pod tymże tytułem ma kompozycję cykliczną i wbrew pozornej luźności znaczeniowo zwartą i zamkniętą. Utwór ten jest jakby sumą wielorakich doświadczeń życiowych autora-poety i wydaje się być jego zarówno reprezentatywnym, jak i wybitnym osiągnięciem artystycznym. Poemat Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada to - podobnie jak inne utwory poety - wielopłaszczyznowa konstrukcja znaczeniowa. Nawiązał w nim Miłosz wyraźnie nie tylko do tradycji poezji romantyczno-symbolicznej (w dziewiętnastowiecznym i dwudziestowiecznym rozumieniu), lecz także - podobnie jak Thomas Stearns Eliot w Czterech kwartetach - sięgnął on do źródeł tejże tradycji, tj. do wielopoziomowej semantyki Pisma Św. i Boskiej Komedii Dantego. Stąd w poemacie Miłosza sporo odwołań pośrednich i bezpośrednich zarówno do mistrzów egzegezy biblijnej - do pism św. Pawła, Orygenesa (apokatastasis), św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu - jak i do twórczości Dantego, Swedenborga, Blake'a, Mickiewicza, Oskara Miłosza i Eliota. źródło opisu: Fragment książki (s. 5) źródło okładki: Księgarnia Akademicka