Z wprowadzenia autorki Tematem książki jest problematyka złożonej tożsamości jednostki – tożsamości rozpatrywanej w kontekście Zagłady. Ujmując nieco dokładniej – jej przedmiotem jest odtworzenie procesu kształtowania się i przekształcania tożsamości osób ocalonych. Ów proces dokonywał się pod wpływem doświadczenia, jakie było udziałem tych osób w całym ich życiu – przed wojną, w czasie wojny i okupacji hitlerowskiej oraz po wyzwoleniu i w latach powojennych. Prawdopodobnie okres okupacji odegrał w życiu tych ludzi rolę najważniejszą. Opisaniu tego procesu służą próby udzielenia w tej pracy odpowiedzi na pytania dwojakiego rodzaju. Jedne dotyczą natury biograficznego doświadczenia ocalałych z Zagłady polskich Żydów. Inne, bardziej specyficzne, stawiają kwestię ich tożsamości – elementu owego doświadczenia biograficznego. Zagadnienia przedstawione w książce nie odnoszą się do wszystkich Ocalonych, ale tylko do tych jednostek, które przeżyły wojnę dzięki przybranej, „aryjskiej”, tożsamości. Okupacyjne doświadczenie Żydów, którzy ocaleli na aryjskich papierach, obejmuje zatem, w tym ujęciu, dwa podstawowe jego aspekty. Pierwszy związany był z faktem codziennego obcowania z zagrożeniem własnego życia i z narastającą świadomością dokonującej się na ich oczach eksterminacji narodu. Aspekt drugi tamtego doświadczenia wiązał się z koniecznością egzystowania pod cudzą tożsamością i wypierania się siebie – właśnie w obliczu groźby utraty życia. Po to jednak, aby przedstawić ten drugi aspekt – fenomen tożsamości, a szczególnie tożsamości przybranej, oraz zmian, jakim podlegała owa tożsamość Żydów na aryjskich papierach w czasie okupacji (i po wojnie) – najpierw należy opisać egzystencję tych osób w ówczesnych warunkach, to znaczy całość ich okupacyjnego doświadczenia. [Wprowadzenie, s.10-11] Warszawa, październik 2003 źródło opisu: http://www.holocaustresearch.pl/index.php?show=361 źródło okładki: http://www.holocaustresearch.pl/index.php?show=361