Postać króla-kapłana Jana wzbudzała emocje już w XII wieku. W pierwszej połowie XII wieku chrześcijańskie królestwa na Wschodzie powstałe w wyniku I wyprawy krzyżowej znalazły się w niebezpieczeństwie. Potężniejący, mało znany w gruncie rzeczy, świat islamu był dla ówczesnych chrześcijan wrogiem nr 1, gorączkowo poszukiwano więc sojusznika w walce z muzułmanami. Wtedy to zaczęła krążyć opowieść o panującym gdzieś na wschodzie lub południu chrześcijańskim władcy-kapłanie Janie, który z wielkim wojskiem wyruszy wkrótce do Ziemi Świętej z odsieczą. Powstało wiele fantastycznych opisów tajemniczego królestwa, a około 1165 roku pojawił się list kapłana Jana do bizantyjskiego cesarza Manuela. Król-kapłan opisywał swoje królestwo jako krainę mlekiem i miodem płynącą, pełną cudowności, drogocennych metali i kamieni, rozmaitych mitycznych i prawdziwych zwierząt; amazonek, ludzi z trzema oczami, ludożerców, pigmejów, ludzi z rogami. Król mieszkał we wspaniałym pałacu i wkrótce miał przybyć ze swoim wojskiem, by pokonać muzułmanów. Królestwo króla-kapłana Jana wzbudziło ogromne zainteresowanie. W 1177 roku papież Aleksander III wysłał specjalnego posła z listem do Jana. Powstało wiele wersji opowieści o tym władcy, pisanych po łacinie i tłumaczonych na niemal wszystkie języku europejskie. Tajemniczego królestwa na Dalekim Wschodzie, w Indiach i w Afryce – poszukiwali m.in.: Marco Polo (XIII w.), Portugalczycy (XIV–XVI w.), portugalski franciszkanin Francisco Alvares (XVI w.) pozostawił obszerne dzieło „Prawdziwa opowieść o krajach kapłana Jana w Indii”. W 1407 roku wielki mistrz krzyżacki Konrad von Jungingen wysłał list do kapłana Jana, apelując o zbrojne odzyskanie Ziemi Świętej. źródło opisu: http://novus-orbis.tgw.com.pl/?p=productsMore&iProduct=47