Zagadnienie podmiotowości należy do podstawowego obszaru refleksji filozoficznej, będącego przedmiotem nieustannego sporu, który od czasów nowożytnych przybrał na sile i trwa nieprzerwanie do dziś. Filozoficzna historia nowożytności przyzwyczaiła nas patrzeć na podmiot jak na pojęcie, które weszło na stałe do filozofii za sprawą Kartezjusza. Tymczasem kategoria podmiotu ma bardzo długą i złożoną historię, sięgającą znacznie dalej niż narodziny nowożytnej myśli. W ostatnich dziesięcioleciach kategoria ta stała się także przedmiotem badań empirycznych, co zmusiło do ponowienia pytania o jej zakres i operatywność oraz otworzyło szereg istotnych kwestii, m.in., czy współczesna nauka dysponuje odpowiednimi narzędziami do uchwycenia podmiotowości? Czy wyniki badań empirycznych mogą prowadzić do zmiany naszego pojmowania samych siebie oraz jakiego rodzaju podmiotowość zakłada projekt „postludzkiej” kondycji. Ze wstępu Prezentowany tom pozwala wielostronnie spojrzeć na problem ludzkiej podmiotowości oraz rozmaitych aspektów doświadczenia własnego ja. Z tego powodu przyczyni się zapewne do rewizji rozmaitych tradycyjnych koncepcji podmiotu, jest bowiem oparty zarówno na spekulatywno-pojęciowych analizach charakterystycznych dla filozofii, jak też na szerokich odniesieniach do empirii (zarówno w zakresie neurobiologii, jak też prawa czy socjologii). Z recenzji prof. Ireneusza Ziemińskiego Praca ma charakter monograficzny – dotyczy jednego zagadnienia ujmowanego z różnych perspektyw (problemowych oraz metodologicznych). Całość złożona jest z trzech części: pierwsza jest wyraźnie filozoficzna (podmiotowość w fenomenologii i filozofii analitycznej); druga – metodologiczna (podmiotowość w naukach o poznaniu); trzecia – aplikacyjno-deliberacyjna (podmiotowość wobec wyzwań transhumanizmu). Warto zaznaczyć, że każda z części mogłaby stanowić odrębną pracę zbiorową, szczególnie trzecia, która jest z jednej strony najciekawsza dla czytelnika, z drugiej zaś na polskim rynku wydawniczym po prostu nowatorska. Autorzy doskonale wpisują się w ogólny zamysł publikacji (wyrażony we Wstępie Pani Doktor), a opisane przez nich wyniki, ustalenia, analizy czy tezy bezwzględnie mieszczą się w ujętym w dopełnieniu tytułu wyrażeniu „perspektywa interdyscyplinarna”. Warto też zaznaczyć, że publikacja dr Adriany Warmbier jest świadectwem kooperacji badaczy z różnych ośrodków naukowych, jak również różnych pokoleń. Z recenzji dra hab. Sebastiana T. Kołodziejczyka źródło opisu: http://akademicka.pl/index.php?detale=1&a=2&id=33752 źródło okładki: http://akademicka.pl/index.php?detale=1&a=2&id=33752