Biesiadowanie, jedzenie, pokarmy mogą stanowić interesujący problem badawczy, zwłaszcza jeśli zobaczyć go w kontekście historii kultury. Zasadnicze przesłanie książki to wszechstronne wykazanie, że wiązana ze sferą fizjologii potrzeba odżywiania się realizowana jest zawsze w porządku kultury, pokarmy zaś rozpatrywane być powinny jako swoiste znaki, których właściwa interpretacja dostarczyć może ważnych informacji dotyczących struktur społecznych, stylu życia członków określonych zbiorowości, najogólniej rozumianego modelu kultury. Ogląd historyczny może dostarczyć danych o stabilności ich znaczeń lub przeciwnie – pokazać, jak znaczenia te ulegają zmianie. Opowieść o jedzeniu może więc stać się opowieścią o dziejach wyobrażeń czy idei tak, by ukazać przemiany znaczeń, które są funkcją głębokich przekształceń kulturowych paradygmatów, wyłaniania się nowych typów dyskursów, odmiennych hermeneutyk, sposobów czytania świata i legitymizowania jego kształtu. Śledząc wybrany motyw, można zobaczyć też i to, że nowe dyskursy, rewolucjonizując kierunki czytania świata i sposobów przypisywania znaczeń m.in. do tego konkretnego motywu, nie likwidują nigdy i ostatecznie znaczeń starych, bo jednak przetrwają one przechowane w kulturowej pamięci. Pozycja adresowana jest do badaczy historii kultury, do wykładowców i studentów dyscyplin humanistycznych, a także do szerokiego grona odbiorców interesujących się zagadnieniami kulinariów i ich miejsca w dziejach kultury. źródło opisu: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego źródło okładki: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego