„W utrwalaniu pamięci o polskim Borysławiu nie sposób przecenić zasług prof. Tadeusza Wróbla (rocznik 1926). Ten wybitny uczony związany przez 52 lata zawodowo z Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej od magistra inż. do profesora zwyczajnego, autor ważnych artykułów i książek o tematyce technicznej oraz podręczników akademickich, jeszcze przed przejściem na emeryturę zajął się pisarstwem wspomnieniowym i osiągnął w tym zakresie imponujące rezultaty. Wydał kilka tomów wspomnień, w tym trzy o Borysławiu: „Borysławskie retrospekcje/" (1998), „Borysław płacze/" (2002), „Borysław nie śmieje się/" (2003).Pokazał w tych wspomnieniach szeroką panoramę miasta od czasów przedwojennych, gdy mieszkał w rodzinnym domu na Tarnawce (przedmieście Borysławia) i uczęszczał do szkoły powszechnej na pobliskiej Wolance. Był świadkiem i bystrym obserwatorem dramatów, które dotknęły Borysław w czasie II wojny światowej. (...)Tadeusz Wróbel uprawia w swych książkach kult faktu. Pisze o tym co widział oraz korzysta ze źródeł wiarygodnych. Nie pozwala sobie na luksus fantazjowania.Jest też autorem dwutomowego słownika biograficznego pt. „Ludzie Borysławia/", gdzie zamieścił kilkaset biogramów borysławian rozsianych po całym świecie. Benedyktyńska praca. Ponadto zgromadził setki unikatowych zdjęć Borysławia i ludzi związanych z tym miastem. To jest walor ponadczasowy książek i pracy prof. Tadeusza Wróbla./" (...)Prof. dr hab. Stanisław S. Nicieja długoletni rektor Uniwersytetu Opolskiego senator RP kadencji V źródło opisu: Matras źródło okładki: Matras