Dlaczego ? skoro trudno wyobrazić sobie Kościół bez kobiet ? mają one w nim tak niewiele do powiedzenia? Dlaczego kobiety, stanowiące połowę wiernych świata katolickiego, nie mają możliwości wyartykułowania, czego w Kościele nie akceptują, jaką widzą w nim dla siebie rolę, i czego od Kościoła oczekują? Dziennikarz Jarosław Makowski zaprosił do rozmowy osoby świeckie i siostry zakonne, które opowiadają o swoim rozumieniu wiary, duchowości, feminizmu i Kościoła. Wśród rozmówczyń znalazły się między innymi: Elżbieta Adamiak, jedyna teolożka feministyczna w katolickiej Polsce, która wybiła się na niepodległość; Halina Bortnowska, która opowiada, jak być zarazem intelektualistką i katoliczką piszącą o Kościele; Hanna Gronkiewicz-Waltz, była prezes Narodowego Banku Polskiego a obecnie prezydent Warszawy czy Anna Karoń-Ostrowska, redaktorka ?Więzi?, które opowiadają o godzeniu roli matki i katoliczki z pracą zawodową. W książce nie brakuje także spojrzenia polskiej feministki Magdaleny Środy, która już od dłuższego czasu wadzi się z Kościołem, ponieważ dostrzega w nim wpływową instytucję, która winna mocniej zaangażować się w sprawy kobiece. Jarosław Makowski zaprosił także do zmowy byłą siostrę zakonną, Monikę Szewc, która opowiada o powodach zrzucenia habitu i jak wygląda świat po dziesięciu latach spędzonych za klasztornymi murami. Do lat sześćdziesiątych XX wieku kobieta w Kościele postrzegana była jedynie przez pryzmat dwóch ról: matki i żony podporządkowanej mężowi. Jak łatwo się domyślić, jedno nie istniało bez drugiego. Jest oczywiste, że Kościół ? chcąc bronić tak rozumianej roli kobiety ? odrzucał wszelkie ruchy emancypacyjne. A to dlatego, że ? jak przekonywał Pius XI w encyklice o małżeństwie chrześcijańskim Casti connubii z 1930 roku ? emancypacja prowadzi do upadku ?kobiecego charakteru i macierzyńskiej godności? oraz grozi ?zburzeniem całej rodziny?. Encyklika Piusa XI jest jednak ostatnim dokumentem w najnowszej historii Kościoła, który tak stanowczo odrzuca idee głoszone przez ruchy kobiece. Pius XI zapewne w najczarniejszych wizjach nie przewidywał, że proces emancypacji kobiet ? mimo ostrych słów i przestróg, jakie kierował do chrześcijańskiego świata ? nie zostanie zahamowany. Co więcej, już niebawem ? oczyma papieża Jana XXIII ? Kościół dojrzy w ruchach kobiecych także aspekty pozytywne. (fragment)